Wiktor Korszla na Walentynki

Specjalny walentynkowy prezent „Repliki” – premiera piosenki Wiktora Korszli „Kiedy mówisz kocham” – to pierwsza bodajże polska ballada miłosna śpiewana przez mężczyznę do mężczyzny.

Wiktor Korszla był bohaterem „Repliki” (nr 49; wywiad + okładkowe zdjęckie). To wokalista, aktor i tancerz, założyciel kursu „Tęczowej Salsy” dla jednopłciowych par.

Piosenka „Kiedy mówisz kocham” to cover „When you say you love me” Josha Grobana z polskim tekstem, którego autorem również jest Wiktor.

Wiktor powiedział dziś „Replice”:

„Śpiewam codziennie, siedem dni w tygodni po dwa spektakle, prócz tego próby, rozgrzewki i ćwiczenia piosenek, które zawsze przecież można zaśpiewać lepiej. Tak, teatr muzyczny to praca rzemieślnicza, ale to chyba nie powinno nikogo dziwić. W tym wszystkim ja, 26-letni chłopak, marzący o wielkiej musicalowej karierze, mogący wybrać „łatwiejszą drogę”, kuszony programami talent show, w których miałby płakać, mówić, co go boli, kto go zranił, czy że rodzice go nie kochają… Można byłoby przybrać taką pozę, taką formę. Zacząć śpiewać o miłości dla 14-letnich nastolatek?

W teatrze kilkanaście różnych spektakli, po każdym spektaklu brawa, wiele piosenek o miłości, lecz nie o takiej, którą znam najlepiej. Jestem wokalistą musicalowym, bardzo lubię swoją prace, wcielanie się w różne role dobre, złe, kochanków, skurwieli czy grzecznych chłopców. Ostatnio jednak zacząłem odczuwać potrzebę wyrażenia swoich emocji gdzieś indziej niż tylko na scenie teatru muzycznego. Ukazania prawdy i szczerości nie tylko w „życiu prywatnym”. Dzięki „Replice” mogłem już raz pokazać, że moja praca może wspaniale łączyć się z moim „życiem prywatnym”. „Tęczowa Salsa”, którą „Replika” wspierała medialnie, okazała się niesamowitym projektem tanecznym dzięki któremu po prostu mogę zmieniać świat i ludzi. Tak, mogę – bo wbrew pozorom zmienianie świata jest bardzo proste, wystarczy pomysł, odwaga i prawda. To samo stało się teraz w kwestii muzycznej.

Wielu moich znajomych muzyków odradzało mi to posunięcie, mówiło że „to Polska, tutaj nie ma miejsca na coś takiego”, że nie dostanę później pracy, zleceń. Może w Polsce nie ma, ale w moim życiu jest. Jest miejsce na muzykę z moimi tekstami, do mężczyzn, o mężczyznach, o tym co jest we mnie prawdziwe. Wymagania rynku? Ja wymagam wolności. Bo nie ma ludzi kochających inaczej, każdy potrafi kochać tak samo pięknie. O tym będę teraz śpiewał w swoich utworach. Na początek będą to covery z moimi tekstami, ale może w przyszłości znajdę kompozytora, który nie będzie się bać ze mną tworzyć. Jeszcze raz dziękuje „Replice”, że tak bardzo wspiera moją inicjatywę. „Kiedy mówisz kocham, to jakbyś cały świat zatrzymał…” – i z dumą mogę powiedzieć, że jestem pierwszym facetem w Polsce, śpiewającym „oficjalnie” do facetów.

Wiktor, dzięki, że premiera tak szczególnego utworu może mieć miejsce właśnie w „Replice”!

Wszystkim z okazji dzisiejszego święta życzymy dużo miłości. A Wiktorowi, który jest singlem, życzymy jej szczególnie – tej jednej jedynej, o której marzy.

Posłuchaj:

Foto: Wiktor Korszla

SPIS TREŚCI #49

replika_49Na okładce najnowszego numeru “Repliki” Wiktor Korszla, wokalista musicalowy, choreograf i tancerz, instruktor na kursach „tęczowej salsy” dla jednopłciowych par. W wywiadzie Mariusza Kurca Wiktor opowiada o swym pierwszym tańcu w parze z mężczyzną, o tym, co w tańcu jest „męskie”, a co „kobiece”, a także o swym debiucie w tytułowej roli w musicalu „Tarzan”, o pasji śpiewania i pragnieniu stabilizacji z „facetem, na którym można polegać”.

Najnowszy numer „Repliki” dostępny jest w najlepszych klubach LGBT-friendly oraz w prenumeracie.

Prezent dla prenumeratorów i prenumeratorek

Prenumeratorzy/rki otrzymują GRATIS specjalny kod do obejrzenia niemieckiego filmu dokumentalnego „Wśród towarzyszy. Geje w NRD” w internetowej wypożyczalni filmów LGBT outfilm.pl (szczegółowa instrukcja w papierowym wydaniu „Repliki”)

Polski-Plakat„Wśród towarzyszy: geje w NRD” (2012) to niemiecki dokument w reżyserii Ringo Rosenera i Marcusa Steina. NRD przestało istnieć, gdy miałem 6 lat – mówi Ringo z offu. Gdy dorosłem i odkryłem, że jestem gejem, chciałem się dowiedzieć, jak geje żyli w NRD. Ale kogo o to zapytać? Rodziców? Dziadków? Nie mieli pojęcia. Ringo zwrócił się więc do gejów, którzy większość życia spędzili w NRD. Film jest zrobiony w najprostszy możliwy sposób – to po prostu historie siedmiu starszych facetów opowiadane przez nich samych. Nie wiem, czy to się komuś przyda. Może ktoś wyciągnie jakieś wnioski dla siebie? – mówi jeden z nich. Dalej opisuje m.in. seanse z psychiatrą, które miały wyleczyć go z homoseksualizmu. Inny żartuje: Gdybym tak miał stać się hetero… Musiałbym umawiać się z kobietami, zabierać je do kawiarni i do kina, a potem czekać, aż będą gotowe… O, nie. Być gejem jest super. Jeszcze inny opowiada, jak uwielbiał rysować nagich mężczyzn, a mimo to aż do 30. roku życia zaprzeczał nawet sam przed sobą, że jest homoseksualistą. Bo to było wtedy coś jeszcze gorszego niż zboczenie, to było przestępstwo. Znajdziemy tu opowieści z pierwszych lat po wojnie (mój przełożony z Hitlerjugend stał się nagle moim przełożonym z komunistycznej młodzieżówki), opowieści o podrywie na pikietach i o rodzącym się ruchu gejowskim w latach 60. i 70. Ogląda się i słucha tych niemieckich gejów z ogromnym zainteresowaniem, ale i z natrętną myślą: ktoś u nas musi nakręcić coś podobnego o gejach w PRL-u!

Do przeczytania w 49. numerze „Repliki”:

Wywiady

Zatańcz ze mnąWiktorem Korszlą, wokalistą musicalowym, tancerzem i choreografem, instruktorem na kursach „Tęczowej salsy” dla par jednopłciowych o pierwszym tańcu w parze z mężczyzną, o tym, co w tańcu jest „męskie”, a co „kobiece”, a także o debiucie w tytułowej roli w musicalu „Tarzan”, o pasji śpiewania i pragnieniu stabilizacji z „facetem, na którym można polegać” [czytaj więcej…]

Długodystansowiec – z Krzysztofem Śmiszkiem, założycielem Grupy Prawnej Kampanii Przeciw Homofobii, a obecnie szefem Polskiego Towarzystwa Prawa Antydyskryminacyjnego [czytaj więcej…]

Hipster na farmie – wywiad z Xavierem Dolanem o jego najnowszym filmie „Tom” [czytaj więcej…]

Podróżować jest bosko – z Januszem MisiarzemMarcinem Stołowskim, współwłaścicielami Fellow Travel, biura podróży specjalizującego się w klienteli LGBT

Transakcje

Trans rodziny – z Saadatem Munirem, reżyserem filmu „Siła strachu” o sytuacji osób transpłciowych w Pakistanie.

Społeczeństwo

Świat mi się powiększył – uczestniczki (i jeden uczestnik) Akademii Zaangażowanego Rodzica Kampanii Przeciw Homofobii, czyli rodzice homoseksualnych dzieci opowiadają o swych doświadczeniach [czytaj więcej…]

Ladyboy – Julia Ladyboy we wspomnieniach Sylwii Chutnik, Katarzyny Szustow, Benity z Ladyboy Kolektyw, „Ireny Santor” z L-kultury oraz Megi

Najsłynniejsze Parady Równości na świecie

LGBT USA

Gay and the city – jedyny w swoim rodzaju gejowski przewodnik po Nowym Jorku autorstwa Wojciecha Kowalika (napisany z autopsji).

„Słowo na „F”, czyli jak w USA radzą sobie z mową nienawiści motywowaną homofobią?

Felieton

Do knajpy marsz – felieton Bartosza Żurawieckiego.

Kultura

Recenzje filmów: „Yves Saint Laurent”, „Powiem ci wszystko”, „Eastern Boys”, „Pierwszy wschód słońca”, „Hawaje” oraz serialu „Spojrzenia”

Recenzje książek: „Chcę żyć” Michała Piróga, „Tajemnica Filomeny” Martina Sixsmitha, „Oblicza kina queer” Małgorzaty Radkiewicz, „Portret trumienny” Kuby Wojtaszczyka, „Nigdy nie ocieraj łez bez rękawiczek” Jonasa Gardella, „Bostończycy” Henry’ego Jamesa

A poza tym:

  • Tęcza jest z powrotem na Pl. Zbawiciela
  • ulicami Krakowa przeszedł Marsz Równości po raz 10.
  • nowa akcja Kampanii Przeciw Homofobii „Popieram związki”
  • Staszek Bednarek w dziale „Ludzie KPH”
  • „Wstąpienie w kamp” czyli rysunki Marka Danilkiewicza z komentarzem Bartosza Żurawieckiego
  • w „Czajniku” Piasek, Jodie Foster z żoną, Tom Ford z mężem, Michał Witkowski, Kristen Stewart oraz Katy Perry i Miley Cyrus.
pl → en
musical

Zatańcz ze mną

wiktor (7)malyZ okładki 49. numeru „Repliki” spogląda Wiktor Korszla, wokalista musicalowy, choreograf i tancerz, instruktor na kursach „tęczowej salsy” dla jednopłciowych par. W wywiadzie Mariusza Kurca Wiktor opowiada o swym pierwszym tańcu w parze z mężczyzną, o tym, co w tańcu jest „męskie”, a co „kobiece”, a także o swym debiucie w tytułowej roli w musicalu „Tarzan”, o pasji śpiewania i pragnieniu stabilizacji z „facetem, na którym można polegać”.

„Taniec to jedna z podstawowych form rozrywki dla pary – dlaczego pary gejowskie mają być jej pozbawione? Fantastycznie jest tańczyć z facetem, który cię kręci. Na kursie super było obserwować te gejowskie pary – jak oni się odkrywają na nowo, uczą się siebie w nowych rolach, (…) jak poznają swoje ciała od innej strony – który jest cięższy, który wyższy, który bardziej gibki. Który ma prowadzić, a który być prowadzony- bo nic tu nie jest z góry przypisane, trzeba się umówić.”

„Facet może być genialny w tańcu baletowym a dziewczyna – w hip-hopie. A dwóch facetów tańczących np. tango może wyglądać bosko! Jak ktoś nie ma problemu ze swoją męskością, to mu jej od tańca nie ubędzie. Ani od tego, że zatańczy kroki umownie przyjęte jako „damskie”. Prawdziwy facet bez problemu założy szpilki i nie umrze ze strachu, co się stanie, jeśli mu się to spodoba.”

Cały wywiad Mariusza Kurca z Wiktorem Korszlą – do przeczytania w „Replice”, nr 49

spistresci

sk → pl
choreograf