Wyd. Novae Res 2019
W swej kolejnej powieści Andrzej Selerowicz, legenda polskiego ruchu LGBTI, bierze na warsztat gorący ostatnimi czasy temat hipokryzji i przestępstw seksualnych w Kościele katolickim. Chcąc uciec od swej homoseksualnej tożsamości, Paweł wstępuje do seminarium duchownego. Od razu dostrzega obłudę i ciche przyzwolenie na kontakty seksualne wśród mężczyzn, sam przeżywa tu swój pierwszy raz. Zaprzyjaźnia się też z księdzem Tadeuszem, który nie stroni od nastoletnich chłopców. Gdy Paweł opuści mury seminarium, tylko przez chwilę będzie cieszył się dawno wyczekiwaną wolnością. Wkrótce przytłoczy go samotność i będzie musiał prowadzić podwójne życie, odkrywając zarazem kolejne „grzechy” Kościoła. Sensacyjny, świetnie nadający się do literackiej dramatyzacji temat został jednak zmarnowany. Sugerowana przez wydawnictwo atmosfera thrillera okazuje się niewypałem, większych mrocznych tajemnic do odkrycia tutaj nie ma. Fabuła jest prosta i nie zaskakuje, za to obfituje w nieścisłości (np. urwany wątek uwodzenia w Rzymie). Postaci są sztampowe, jednowymiarowe (Paweł – młody idealista, Tadeusz – zły, mama Pawła – troskliwa itd.) Celem książki miało być zapewne ukazanie mechanizmów ukrywania przestępstw w Kościele, ale w oczy kole toporność, z jaką są one przedstawiane. Bohaterowie mówią o Kościele sztucznie brzmiącymi, napompowanymi frazesami przypominającymi oświadczenia i konferencje prasowe. Szkoda, bo temat ważny. (Mathias Foit)
Tekst z nr 80 / 7-8 2019.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
