Błażej Warkocki „Różowy język”

wyd. Krytyki Politycznej 2013

 

 

Druga autorska książka Błażeja Warkockiego (po „Homo niewiadomo” z 2007 r.) gromadzi teksty krytyczne, popularyzatorskie i polemiczne powstałe i publikowane w ostatnim dziesięcioleciu. To zbiór nie do przecenienia, nie tylko ze względu na wartość merytoryczną i dokumentalną.

Mamy tu, opisany z wnikliwością, przegląd kulturalnych wydarzeń LGBT od „Lubiewa” Michała Witkowskiego przez seriale „Queer as folk” i „Słowo na „L” aż po spektakl „Tęczowa Trybuna 2012” i film „Sala samobójców”. Niektóre teksty, jak np. szkice historycznoliterackie w dziale „Półcienie PRL”, artykuły weryfikujące zagadnienia queerowe zebrane pod szyldem „Pedały tekstu”, czy analizy publicznych coming outów lub ich braków (tudzież osławionego outingu Jarosława Kaczyńskiego dokonanego przez Janusza Palikota) w części „Anatomia szafy”, są niezmiennie aktualne. Inne ujmują na bieżąco polską rzeczywistość ostatnich lat w jej relacji do inności – od dyskursu homofobicznego i przemocy symbolicznej, po dojrzewającą i coraz bardziej świadomą politykę emancypacyjną. Te „aktualne” wątki pasjonującej, spójnej opowieści powstawały bez opóźnień w stosunku do opisywanych zjawisk i wydarzeń, to zjawiska w kulturze złapane „na gorąco”.

Jak przewidział Warkocki w 2002 r.: Dotychczasowe sposoby traktowania (i przeżywania) homoseksualności niepokojąco się dezaktualizują. Ten proces dezaktualizacji można prześledzić w „Różowym języku”. (PG)

 

Tekst z nr 47/1-2 2014.

Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.