#80 numer już w sprzedaży

Do przeczytania w numerze 80:

 

Temat z okładki:

Jacek Dehnel i Piotr Tarczyński – małżeńska para literatów w mocnym, szczerym wywiadzie. O seksie i o miłości, o swym związku i o innych związkach gejowskich, o dorastaniu i odkrywaniu homoseksualności, o homofobii i o nacjonalizmie, o coming outach i o aktywizmie LGBTI, o pełnej uprzedzeń religii i o apostazji, a także o nowej powieści Jacka – „Ale z naszymi umarłymi”. (czytaj dalej…)

Autorem zdjęcia z okładki jest Paweł Spychalski.

ZAMÓW już teraz przez allegro:

Prezent dla osób prenumerujących:

Dla tych, którzy wykupią lub przedłużą prenumeratę, prezent: książka „W ciemni” Susan Faludi, autobiograficzna opowieść dziennikarki, której będący już na emeryturze ojciec wyjawia, że zawsze czuł się kobietą i właśnie przeszedł korektę płci.

Do przeczytania w numerze 79:

  • „Hakujemy system?” – rozmowa z Aleksandrą Knapik i Kasią Gauzą, dziewczyną cispłciową i dziewczyną transpłciową, które wychowują synka, niebawem wezmą ślub. Obie są aktywistkami (czytaj dalej…)
  • „Aktor (nie)prowincjonalny” – rozmowa z aktorem Tomaszem Mycanem (czytaj dalej…)
  • „Pozbierałem się” – wywiad z Dariuszem Kołodziejem. (czytaj dalej…)

W numerze również:

  • Trójmiejskie Dziewuchy – Agnieszka Łukaszewska, Magdalena Kopacz i Joanna Krysiak – o swym happeningu „Królewska Wagina” na gdańskim Marszu Równości i o innych happeningach. Także o tym, w jaki sposób powinniśmy walczyć o równe traktowanie. Rozmowa Ewy Tomaszewicz
  • Dina Alma de Paradeda, brazylijska transpłciowa hrabina, która w 1906 r. popełniła samobójstwo we Wrocławiu. Tekst Mathiasa Foita
  • Matt Freeman, Polak, który mieszka w Londynie i tam zmienił imię i nazwisko, robi coming out na drugą rocznicę życia z HIV. Opowiadanie oraz wywiad Mariusza Kurca
  • World Pride 2019, 50-lecie Stonewall – relacja ekipy „Repliki” z Nowego Jorku
  • Wojciech Gierszewski – kulturysta, wegetarianin, gej. Zakochany facet. Rozmowa Oskara Majdy
  • Mikołaj Milcke, autor bestsellerowej sagi „Gej w wielkim mieście”. Rozmowa Mariusz Kurca
  • Kościoły protestanckie i ich stosunek do LGBTI – pisze o nich Jakub Cupriak-Trojan, gej i członek polskiego Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego
  • 15 najlepszych scen gejowskiego seksu w historii kina
  • 15 najlepszych scen lesbijskiego seksu w historii kina
  • O wybitnym japońskim homoseksualnym pisarzu Yukio Mishimie pisze Bartosz Żurawiecki

Paweł Spychalski Foto

  • Naga para małżeńska Leon i Damian  w obiektywie Pawła Spychalskiego

Grabari epatuje!

  • Piotr Grabarczyk (grabari.pl) śledzi najnowsze wiadomości o celebryt(k)ach LGBT

Kultura:

  • Film:
    • Wymazać siebie
    • Rocketman
    • Perfekcja
    • pakiet filmów erotycznych Noela Alejandro na outfilm.pl
  • Seriale
    • Opowieści z San Francisco
    • Bonding
  • Książki:
    • Tancerka i zagłada. Historia Poli Nireńskiej Weroniki Kostyrko,
    • Nasz ostatni dzień Adama Silvery,
    • Inna tajemnica wiary Andrzeja Selerowicza.

A poza tym:

  • Marsze Równości idą dalej
  • wyrok Trybunału Konstytucyjnego – LGBTI bez ochrony przed dyskryminacją w dostępie do usług
  • „Strefy wolne od ideologii LGBT”
  • Citi Pride Network Poland

Książka Krzysztofa Charamsy dla nowych i przedłużających prenumeratorów/ek!

Uwaga! Mega promocja.

Od teraz do końca lipca do WSZYSTKICH, którzy wykupią lub przedłużą prenumeratę Repliki wysyłamy GRATIS książkę:

Kamień węgielny księdza Krzysztofa Charamsy.

***

Charamsa jest jednym z niewielu księży (i jedynym polskim), którzy zrobili publiczny coming out (w 2015 r.).
“Kamień węgielny” jest autobiograficzną opowieścią. Charamsa opisuje, jak zrozumiał, że Kościół katolicki od wieków wykorzystuje seks jako narzędzie, pozwalające zapewnić mu władzę nad ludźmi. Przez nakazy, doktrynę i spowiedź Kościół reglamentuje radosne przeżywanie tego podstawowego wymiaru egzystencji. Wymusza na kobietach podporządkowanie się mężczyznom, a osoby homoseksualne dyskryminuje, traktuje jak trędowatych, wyniszcza. Unieszczęśliwia ludzi. Wszystko to skrywane jest pod płaszczykiem utkanym z hipokryzji, ponieważ – jak twierdzi Charamsa – głęboko homofobiczne katolickie duchowieństwo samo w dużej mierze składa się z homoseksualistów.

Dziś Krzysztof Charamsa mieszka ze swym partnerem w Barcelonie.

***

Aby otrzymać “Kamień węgielny”, należy dokonać wpłaty na prenumeratę (na rok, 1,5 roku lub 2 lata):

  1. ALBO przez naszą stronę internetową:
    https://replika-online.pl/prenumerata/
    w formularzu, w rubryce “Twoje uwagi dla sprzedawcy” KONIECZNIE wpisując hasło CHARAMSA
  2. ALBO zwykłym przelewem (60 zł) na konto Fundacji Replika:
    81 1140 2017 0000 4902 1285 4550
    w tytule wpłaty podając:

    1. adres do wysyłki
    2. email do korespondencji
    3. hasło: CHARAMSA.

Zmarł Rafał Urbacki – choreograf, tancerz, okładkowy bohater “Repliki”

Zmarł Rafał Urbacki, choreograf, tancerz, okładkowy bohater “Repliki” nr 35 – ze stycznia/lutego 2012.
 
Prezentujemy w całości tamten wywiad z Rafałem.
 
O pasji do tańca, o życiu na wózku inwalidzkim, o poznawaniu facetów, o wyjechaniu z szafy i o wierze w Boga z choreografem i tancerzem Rafałem Urbackim rozmawia Mariusz Kurc.
 
Taką jesteś postacią, że nie wiem, od czego zacząć. Od gejostwa? Od wózka? Od tańca? Od Kościoła?
 
Zacznij od seksu. Wiesz, że seks pozamał- żeński z osobą niepełnosprawną to nie grzech? Tak mi mówiło wielu księży.
 
Naprawdę?
 
To akt miłosierdzia. Wyobrażasz sobie, jak to działa na poczucie wartości?
 
Ale dlaczego w ogóle rozmawiałeś z księżmi o seksie? O gejowski seks też ich pytałeś?
 
(śmiech) Gejowski seks to jednak grzech. Zakaz nawet z paralitą.
 
Przez jakieś 2 lata byłem członkiem katolickiej oazy – Ruchu Światło-Życie. Odszedłem z Kościoła, gdy zrozumiałem, że ukrywanie homoseksualnej orientacji nie ma sensu. System, który zasadza się na twierdzeniu, że Bóg mnie kocha, nie jest mi z gruntu wrogi, ale interpretacja tej miłości w duchu instytucji kościelnych jest dla mnie groźna.
 
Pewnie zastanawiasz się, po co w ogóle byłem w oazie. Na pewno nie po to, by modlitwą zmienić się na hetero. Byłem grubym – 120 kilo! – brzydkim, poruszającym się na wózku inwalidzkim nastolatkiem, który bał się wyjechać z szafy. Ile jest życiowych alternatyw w takiej sytuacji? A ta wspólnota mnie przyjęła.
 
Spotkałeś się tam z dyskryminacją?
 
Z dyskryminacją w Kościele spotkałem się już wcześniej, podczas Pierwszej Komunii. To było jeszcze przed wózkiem. Już chodziłem inaczej i dlatego ustawiono mnie w szeregu do eucharystii jako ostatniego. Musiałem iść główną nawą na samym końcu i wszyscy na mnie patrzyli. Postanowiłem, że nigdy więcej do komunii nie przystąpię i dotrzymałem słowa. Dla ludzi w oazach katolickich gej to jest ktoś, kogo trzeba ewangelizować. Samo określenie „gej” ma pejoratywny wydźwięk – wiesz, choroba lub de- wiacja. Jednocześnie wokół homoseksualności księży, o której się oczywiście wie, sam poznałem dwóch, panuje zmowa milczenia. Puszcza się oczko i tyle.
 
Na studiach stopniowo się wyoutowałem, oazy przeszły do historii. Nadal wierzę i szukam odpowiedniej oferty programowej, niestety Kościół jeszcze takiej nie przygotował.
 
Byłeś grubym gejem na wózku z pasją do tańca.
 
Tak. W liceum w Gliwicach założyłem kółko teatralne. Robiliśmy rzeczy stricte ruchowe – układaliśmy ruch pod obrazy, pod muzykę. Teatr plastyczny – pierwsze, wstydliwe z dzisiejszej perspektywy, próby. Potem, już na studiach, pojechałem do Bytomia, na warsztaty tańca integracyjnego w Teatrze Tańca „Kierunek”. Wypatrzyła mnie tam choreografka, której spodobała się moja motoryka. Z tym zespołem pozostałem przez 3 lata.
 
W listopadzie 2010 r. premierę miał twój autorski spektakl „Mt 9,7 [On wstał i poszedł do domu]”.
 
Na ten projekt zdobyłem grant w konkursie dla młodych choreografów w Starym Browarze w Poznaniu, organizowanym przez ArtStation Foundation Grażyny Kulczyk. To solówka, lecture performance, stand-up.
 
Twoje życie w 40-minutowej pigułce.
 
Mniej więcej. Wsiadłem na wózek w wieku czternastu lat. Zanik mięśni. Ponad dziesięć lat spędziłem na wózku, wstałem z niego dwa lata temu. Chodzę o kulach. Dzięki intensywnej rehabilitacji. Przeszedłem trening jak absolwent szkoły baletowej. Nie mam problemu ze zrobieniem szpagatu albo założeniem sobie nogi za głowę. Ale „Mt 9,7” jest nie tylko o doświadczeniu życia na wózku. Mówię również o moich pokręconych korzeniach – jeden dziadek był Żydem, drugi – kierowcą w Wehrmachcie. A jedna z babć była z pochodzenia Tatarką, co ujawniło się w moich rysach twarzy. Jest też o doświadczeniu wiary, zachęcam publiczność i razem śpiewamy o tym, że Bóg nas kocha, pomimo ułomności, to znaczy cech, które większość uznaje za anomalię.
 
I robisz coming out.
 
Nie mogłoby go nie być. Pytam publiczność: „czy ktoś ma ochotę dokonać małego akciku miłosierdzia? Czy znajdzie się chociaż jeden, który pójdzie ze mną w imię Pańskie za scenę i napełni mnie łaską? Czy znajdzie się chociaż jeden sprawiedliwy… mąż?”
 
Po tym „mężu” na widowni jest cicho jak makiem zasiał.
 
Tak, ludzie są zmieszani – paralita gejem?
 
Na koniec sypiesz na twarz złoty brokat. Kampowy, gejowski akcent.
 
Chcę zostać pierwszym świętym niepełnosprawnym polskim gejem (śmiech). Jest jeszcze jedno nawiązanie do kampu.
 
Tańczysz do „Strong Enough” Cher.
 
Właśnie. Ale to nie są tylko gejowskie „akcenty”. Jeśli miałbym nie mówić o gejostwie, to mój lecture performance przestałby być o mnie. Moja historia ma homonarrację, taka jest moja orientacja miłosna i seksualna.
 
Mama miała wątpliwości, czy powinienem na scenie poruszać ten temat.
 
Dlaczego?
 
Mój publiczny coming out oznacza coming out mojej mamy jako rodzica geja. Ona musi sobie z tym dać radę, to nowa sytuacja wśród jej znajomych ze śląskiego miasta.
 
A tata?
 
Nie mam z nim kontaktu, rodzice rozstali się dawno temu, ale pewnie przeczytał o mojej orientacji gdzieś w necie.
 
Po „Mt 9,7” rozpocząłeś współpracę z Moniką Strzępką i Pawłem Demirskim.
 
Byłem odpowiedzialny za ruch sceniczny w ich trzech spektaklach – w „Tęczowej trybunie 2012”, w „Położnicach szpitala św. Zofii” oraz w „W imię Jakuba S.”, premiera tego ostatniego odbyła się w grudniu w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Przy „Tęczowej…”, która była o gejowskim fanklubie piłki nożnej, byłem też głosem fake’owej formacji społecznej stworzonej przez Monikę, Pawła i zespół Teatru Polskiego we Wrocławiu. „Tęczowa…” miała mocny medialny oddźwięk!
 
Pamiętam.
 
Monika i Paweł przedstawili interesujący, radykalny model dyskusji o homofobii nie tylko w futbolu, ale szerzej – w polskiej demokracji. KPH miało zagwostkę, jak się do nas ustosunkować. Obecnie pracuję też nad projektem z udziałem osób o alternatywnej motoryce w Instytucie Teatralnym w Warszawie i nad spektaklem o pamiętaniu lat 90. – „Rewind” kolektywu the freszmejkers.
 
Jak to było u ciebie z poznawaniem facetów, gdy już się wyoutowałeś? Zacząłeś bywać w klubach gejowskich?
 
Nie. W moich Gliwicach gejowskich klubów nie było i nadal nie ma. Ale nawet teraz, gdy mieszkam w Krakowie, to rzadko bywam w branżówkach. Wzbudzam zainteresowanie na parkiecie, bo wiesz, wchodzi facet o kulach, odstawia te kule i zaczyna tańczyć. I to zupełnie inaczej, niż się przyjęło, bo ja nadal nie mam czucia od połowy ud do czubków palców, moja motoryka ciała jest nieco odmienna.
 
A co z facetami?
 
W pierwszych latach na wózku miałem ciągle rehabilitację i nawet nie myślałem o tym, by kogoś szukać. Na drugim roku studiów pierwszy raz umówiłem się na randkę. Jak chyba większość polskich gejów, poznawałem facetów przez Internet. Spotykałem się z różnymi reakcjami. Nikt nie zakłada, że ten drugi to jest koleś na wózku, z pierwszą grupą inwalidzką. Wózek znaczy więcej niż facet, który na nim siedzi. Znaczy niepełnosprawnego. Zawsze przed spotkaniem robiłem wózkowy coming out. Jedni w ogóle nie odpisywali, inni, że sorry, ale tego nie oczekiwali i dziękują. Ale byli też tacy, którzy chcieli kontynuować, najczęściej z ciekawości – i wtedy od razu przechodziliśmy do fazy kumplowania się, z romansu nici. Zresztą romans rzadko był dla mnie priorytetem, chciałem poznać innych gejów. Pytanie o „sprawy w okolicach pasa” paść musi. No więc te sprawy działają, wszystko w normie.
 
Zdarzali się też zafascynowani mną – gej na wózku i na dodatek nie marudzi, jest najzwyczajniej radosny. Takich nie znoszę. Inni przychodzili, nie chcąc mi chyba robić przykrości, ale podczas spotkania byli potwornie spięci. Powtarzali, że to nie problem, ale było widać, że jednak tak. A ja czasem chciałem po prostu z fajnym ciachem spędzić noc. W ogóle wielu z góry zakłada, że na pewno szukam kogoś na stałe, że gość na wózku musi szukać miłości, opieki i bezpieczeństwa. A nie zawsze.
 
Mówisz spokojnie, masz głęboki ciepły głos, trochę „miśkowy” jesteś. Może też dlatego postrzegają cię jako kandydata do „domowego ogniska”.
 
Może.
 
Spotkałeś innych niepełnosprawnych gejów?
 
(chwila namysłu) Tak. Kilka razy. O, kurczę, przypomniałeś mi… Jeden miał zajawkę na to, żebyśmy byli razem. Nie wyszło. Jeśli niepełnosprawność ma być tym, co nas łączy, to to nie jest fajne. W moim obecnym związku z Borsukiem wózek czy kule nie stanowią tematu.
 
Z Borsukiem?
 
Z moim osobistym zwierzakiem futerkowym. Tak mówię o mężczyźnie mojego życia, którego bardzo kocham.
 
Wracając do tematu, wiele osób niepełnosprawnych wpada w schemat „świat jest pełen wrogów” albo „nikt mnie nie rozumie, ponieważ nie jest na moim miejscu”. Trzeba dać sobie samemu szansę! Podobnie jest wśród gejów, nie? Wychodzisz z szafy i potem tylko rozglądasz się dookoła, czy ktoś ci „nie wpierdoli, bo jesteś pedałem”. Albo w ogóle się nie outujesz – nie dajesz sobie szansy.
 
A ty jak się wyoutowałeś?
 
Pomógł mi pierwszy chłopak, z którym byłem w stabilnej rocznej relacji. I książki, przede wszystkim „Miłość i demokracja” Pawła Leszkowicza i Tomka Kitlińskiego. Jak się już wyoutowałem, to na całego. Na jednym z kąpielisk w Katowicach leżeliśmy przytuleni z moim ówczesnym chłopakiem. Wszyscy przechodnie przyglądali się nam. Okazywaliśmy sobie po prostu czułość, zero tak zwanego epatowania. Jedni patrzyli życzliwie, inni nie, a my mieliśmy to w dupie. Innym razem, nakręceni akcją „Niech nas zobaczą”, całowaliśmy się w windzie. To była szklana winda w katowickim Skarbku. Wiele osób nas widziało i nie zauważyliśmy niechęci, jacyś obcokrajowcy nawet bili brawo.
 
W PWST (Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna – przyp. MK) najpierw studiowałem kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim, potem wiedzę o teatrze na Jagiellońskim, a teraz reżyserię dramatu w PWST… No, więc w PWST chciałem zorganizować wieczór czytania poezji queerowej, na podstawie antologii amerykańskiej poezji gejowskiej i lesbijskiej „Parada równości”. Usłyszałem od władz uczelni, że to temat polityczny, a szkoła nie może się angażować politycznie. Jednocześnie bez problemu organizowano Dni Tischnerowskie albo Jana Pawła II. Wprawdzie dziekan stanął po mojej stronie, ale i tak zrobiło się nieprzyjemnie. Nie zorganizowałem tego czytania. Rozgorzała dyskusja na temat tego, co wolno, a czego nie wolno w szkole artystycznej.
 
Twoje środowisko taneczno-teatralne jest bardziej otwarte niż polska przeciętna?
 
Chyba tak. Mniej więcej co trzeci tancerz nie jest gejem. (śmiech)
 
Aż tak?
 
No, może troszeczkę naginam statystyki, ale nie bardzo.
 
Dlaczego tak jest?
 
Oto jest pytanie! Sam się nad tym ostatnio zastanawiałem, gdy pisałem tekst o tańcu Lady Gagi do planowanego przewodnika Krytyki Politycznej na jej temat. Gaga sprytnie wykorzystuje w tańcu codzienne gesty. (Rafał błyskawicznie pokazuje kilka gestów Gagi) Mam hipotezy, dlaczego gejów ciągnie do tańca, ale nie wiem, czy mówić, bo nie urefleksyjniłem sobie jeszcze tego. Może to wytnę przy autoryzacji. Jest coś takiego jak habitus ruchowy każdego z nas, nasza codzienna kinesfera. Niby naturalna i indywidualna, ale jednak istnieją kanony ustalone również według genderu. Pewne ruchy ciała uznawane są za „męskie”, a inne – za „kobiece”. Wielu gejów się z tych ruchowych kanonów wyłamuje. Potocznie mówimy o nich „przegięci”.
 
Jednocześnie homofobia sprawia, że się bardzo pilnujemy, by mieć „męskie” ruchy, by nie dać ruchem informacji „jestem pedałem”.
 
Tak, też się pilnowałem, czy chodzę „po męsku”, czy siedzę „po męsku” itd.
 
Nawet to, jak patrzysz na facetów na ulicy… Heteroseksualny facet może całkiem jawnie patrzeć na fajną laskę, nawet tak, że ona czuje się skrępowana. A gej, jeśli chce tak spojrzeć na faceta, to musi dopilnować, żeby on tego nie zauważył.
 
Tymczasem w tańcu można sobie pozwolić na dowolny ruch, bo taniec nie wynika z „naturalnej” kinesfery, jest sztuczny. Facet może eksponować piękno swego ciała w sposób, na który pewnie by się nie odważył poza sceną czy parkietem. Chociaż i tak znam tancerzy klasycznych, którzy wyjeżdżali z Polski, bo czuli się tu dyskryminowani ze względu na tę miękkość ruchów.
 
Taniec towarzyski to jest model stworzony przez mężczyzn hetero i na ich potrzeby według tego, jak oni chcą widzieć siebie i kobiety. Od stosunkowo niedawna mamy emancypację i pojawiają się nowe style, na przykład wacking, locking – tańce o proweniencji gejowskiej.
 
I słynny vogueing pokazany w filmie „Paris is burning”, który potem rozpropagowała Madonna.
 
Też. Chociaż sama Madonna, czy w ogóle show dancing to raczej nie moja bajka, tam kładzie się nacisk na precyzyjną pracę nóg i elementy akrobatyczne. Gdzie mi do tego z moją jogą i contact-improvisation. Tańcuję też najczęściej poza rytmem. Ale pamiętam, że do „Frozen” i „Ray of Light” tańczyłem przed lustrem. To był 1998 rok, jeszcze wtedy nie przyszło mi do głowy, że będę zajmował się tańcem zawodowo, wtedy oswajałem się z myślą, że będę musiał niebawem usiąść na wózku, a moja wada genetyczna ma charakter postępujący.

“Ciepły brat” – pierwsza polska sztuka gejowska – dla wszystkich, którzy zaprenumerują “Replikę”!

Wykup lub przedłuż prenumeratę „Repliki” – i odbierz prezent

dostępny jedynie w prenumeracie!

Uwaga! Wraz z bieżącym numerem “Repliki” wszyscy nasi prenumeratorzy i prenumeratorki – również ci nowi – otrzymują unikatowy prezent dramat Ciepły brat Ryszarda Marka Grońskiego. To pierwsza polska sztuka gejowska.

Groński, znany satyryk, autor tekstów wielu piosenek, napisał “Ciepłego brata” w 1983 r. Tekst został opublikowany w “Dialogu” z 1985 r. Sztuka NIGDY nie została wystawiona.

Groński zmarł w grudniu 2018 r. W wywiadzie udzielonym “Replice” trzy lata wcześniej (autorem był Krzysztof Tomasik) wspominał “Ciepłego brata”: “Miałem sporo znajomych homoseksualistów, zawsze byłem wrażliwy na kwestie tolerancji. Chciałem pokazać jeszcze jeden element życia w Polsce i trudności, jakie się z tym wiążą”.

Pani Bożena Grońska, żona pana Ryszarda, udzieliła nam zgody na druk „Ciepłego brata” dla naszych prenumeratorów/ek. Chcemy w ten sposób ocalić pierwszą polską sztukę gejowską od zapomnienia.

Warto w tym miejscu dodać, że środki na druk „Ciepłego brata” mamy dzięki sukcesowi promocji z kalendarzem ze zdjęciami Łukasz Sabat – Mr. Gay Poland 2018. W ten sposób piękne nagie fotki Łukasza wspierają kulturę LGBT.

Bohaterem „Ciepłego brata” jest Adam, artysta kabaretowy w średnim wieku, który nagle dowiaduje się, że został rzucony przez swego partnera od kilku lat, młodego Piotra. Musi poradzić sobie w nowej sytuacji. „Ciepły brat” tylko częściowo jest „obrazkiem z epoki”. Zatrważające, jak niektóre elementy – przede wszystkim wpływ Kościoła katolickiego – nie zmieniły się w ciągu tych 36 lat.

Po co prenumerować „Replikę”?

  • drukowane numery prosto do Twojej skrzynki pocztowej
  • to tylko 60 zł rocznie
  • z każdym numerem specjalny gratis
  • wspierasz druk, skład i dystrybucję „Repliki” (redakcja pracuje za darmo)
  • dostępna opcja prenumeraty cyfrowej (PDF)

Jak zaprenumerować „Replikę”?

  • wejdź na replika-online.pl/prenumerata – złóż zamówienie, dokonaj płatności
  • lub dokonaj zwykłego przelewu na konto Fundacji Replika (podając adres do wysyłki i email do korespondencji w tytule przelewu):
    81 1140 2017 0000 4902 1285 4550

Jak otrzymać kalendarz?

„Ciepłego brata” wydrukowaliśmy w takiej ilości, że otrzymują go automatycznie WSZYSCY, którzy zaprenumerują „Replikę”. Nie trzeba wpisywać żadnego hasła – wystarczy po prosu zaprenumerować!

Wiosenny numer #78 już dostępny!

Do przeczytania w numerze 78:

 

Temat z okładki:

Robert Biedroń i Krzysztof Śmiszek – lider partii Wiosna oraz jeden z ważniejszych działaczy partii Wiosna, a prywatnie – para od 17 lat. W rozmowie Huberta Sobeckiego z Miłość Nie Wyklucza opowiadają o swoim związku, o postulatach Wiosny, a także o szansach politycznych partii w wyborczym roku.

ZAMÓW już teraz przez allegro:

W numerze również:

  • Paweł Knut, adwokat Kampanii Przeciw Homofobii opowiada o pięciu najważniejszych sprawach sądowych LGBT, a także o tym, jak to jest być heterykiem i działaczem LGBT
  • Zestawienie najważniejszych polityków/czek LGBT
  • Reżyser Lukas Dhont o swym filmie „Girl” opowiadającym o transpłciowej nastolatce marzącej o karierze w balecie (w kinach od 22 marca). Rozmowa Adama Kruka
  • UniPride czyli Katarzyna WiśniewskaAnna Jeziak opowiadają o swej firmie produkującej tęczowe ubrania, a także o tym, jak się poznały i w sobie zakochały. Rozmowa Ewy Tomaszewicz
  • Adam Fotek w tekście „Jestem na PrEPie” miażdży sposób myślenia, zgodnie z którym wirusem HIV zakazić się można za „karę” za „rozwiązłość”
  • Pisarz Sebastian Barry o swej powieści „Dni bez końca” (o dwóch zakochanych w sobie żołnierzach) oraz o tym, czego nauczył się od swego syna geja. Rozmowa Wojtka Szota
  • Leonardo da Vinci – portret homoseksualnego geniusza z okazji 500. rocznicy jego śmierci
  • Ranking seriali LGBT – Top 40

Grabari epatuje!

  • Piotr Grabarczyk (grabari.pl) śledzi najnowsze wiadomości o celebryt(k)ach LGBT

Kultura:

  • Film:
    • Dream Boat
  • Seriale
    • Pose
    • Skam France
    • Sex Education
  • Książki:
    • Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie Frédérica Martela,
    • Stara historia. Nowa wersja Jonathana Littella,
    • Tak to już jest Laurie Frankel,
    • Lukier Malwiny Pająk,
    • Rado Boy Doroty Jaworskiej.

A poza tym:

  • Deklaracja LGBT+ podpisana przez prezydenta Rafała Trzaskowskiego
  • Projekt ustawy o zakazie „leczenia” homoseksualizmu złożony przez Nowoczesną
  • Polonez Równości wykonany na studniówce w liceum „Bednarska”
  • Wystawa „Strachy” Daniela Rycharskiego w Muzeum nad Wisłą

Dla prenumeratorów/ek – zarówno obecnych, jak i nowych – prezent-unikat: specjalne, limitowane wydanie „Ciepłego brata” – pierwszej polskiej sztuki gejowskiej, którą w 1983 r. napisał Ryszard Marek Groński. Dostępne tylko z „Repliką”!

Wysyłka numeru od 22 marca br.

Plakat z Marią Konopnicką dla wszystkich, którzy wykupią lub przedłużą prenumeratę!

Wykup lub przedłuż prenumeratę „Repliki” – i odbierz plakat

dostępny jedynie w prenumeracie!

Dostaliśmy dużo głosów – głównie od naszych Czytelniczek, ale nie tylko – dotyczących okładki najnowszej “Repliki”. Rysunek autorstwa Beaty Sosnowskiej przedstawiający Marię Konopnicką, polską lesbijską ikonę, w wersji tęczowej jest piękny – usłyszeliśmy. Na dodatek, jak pisali niektórzy, na rysunku widać ponad 20 zmyślnie wkomponowanych…waginek.

Zapytaliśmy Beatę – uśmiechała się przekornie…

Tak czy inaczej: rysunek powinien być nie tylko okładką, ale i plakatem – wskazywaliście.

Wychodzimy naprzeciw tym głosom. Wydrukowaliśmy piękne plakaty.

Od teraz, każdy i każda, kto wykupi lub przedłuży prenumeratę “Repliki” i wpisze hasło (szczegóły poniżej), otrzymuje GRATIS, wraz z “Repliką” ten piękny plakat (widoczny powyżej).

Maria Konopnicka – nie tylko narodowa wieszczka i patriotka, ale także ikona LGBT, feministka, kobieta, która ponad 20 lat życia spędziła w związku z drugą kobietą – malarką Marią Dulębianką.
Autorką rysunku z plakatu jest Beata Sosnowska. Plakat ma format B3 (50x35cm).

Po co prenumerować „Replikę”?

  • drukowane numery prosto do Twojej skrzynki pocztowej
  • to tylko 60 zł rocznie
  • z każdym numerem specjalny gratis
  • wspierasz druk, skład i dystrybucję „Repliki” (redakcja pracuje za darmo)
  • dostępna opcja prenumeraty cyfrowej (PDF)

Jak zaprenumerować „Replikę”?

  • wejdź na replika-online.pl/prenumerata – złóż zamówienie, dokonaj płatności
  • lub dokonaj zwykłego przelewu na konto Fundacji Replika:
    81 1140 2017 0000 4902 1285 4550

Jak otrzymać kalendarz?

To proste! Przy płatności wpisz hasło PLAKAT:

  • w rubryce „Twoje uwagi dla sprzedawcy”, jeśli płacisz online,
  • w tytule przelewu (wraz z adresem wysyłki i emailem), jeśli płacisz zwykłym przelewem.

#77 numer już w sprzedaży!

Do przeczytania w numerze 77:

 

Temat z okładki:

Maria Konopnicka – nie tylko narodowa wieszczka i patriotka, ale także ikona LGBT, feministka, kobieta, która ponad 20 lat życia spędziła w związku z drugą kobietą – malarką Marią Dulębianką.

Kontekstem naszego materiału jest wystawiony w poznańskim Teatrze Polskim spektakl „O mężnym Pietrku i sierotce Marysi” , w którym  miłość Marii Konopnickiej do Marii Dulębianki jest na pierwszym planie.

Krzysztof Tomasik (autor m.in. „Homobiografii”) przygotował „pakiet specjalny”:

  • obszerny wywiad z autorką sztuki Jolantą Janiczak oraz z reżyserem Wiktorem Rubinem
  • portret związku Marii Konopnickiej i malarki Marii Dulębianki (zwanej przez Konopnicką „Pietrkiem”)– ich miłość, ich wspólne podróże, ich dom w Żarnowcu, portrety Konopnickiej, które mogła malować tylko Dulębianka, ich wspólna działalność feministyczna… A także ich życie pośmiertne: życzeniem Konopnickiej było, by Dulębianka spoczęła w grobie z nią – i tak się stało…lecz po 8 latach to „połączenie” dwóch kobiet zaczęło „razić” – zwłoki Dulębianki ekshumowano i przeniesiono. Przez całe dekady pomijano również związek z Dulębianką w biografiach Konopnickiej. To powinno się zmienić. I również nasza – społeczności LGBT – w tym rola, by się zmieniło.

7 marca minie dokładnie 100 lat od śmierci Marii Dulębianki.

Autorką rysunku z okładki jest Beata Sosnowska.

ZAMÓW już teraz przez allegro:

W numerze również:

  • Wyoutowany radny Warszawy Marek Szolc (Nowoczesna) o polityce, ekologii, postulatach LGBT oraz o swych coming outach i o byciu singlem. Rozmowa Huberta Sobeckiego
  • Katarzyna Remin, koordynatorka Akademii Zaangażowanego Rodzica Kampanii Przeciw Homofobii, o ponad 100 matkach i ojcach osób LGBT – absolwent(k)ach Akademii w ciągu 7 lat jej istnienia. Rozmowa Mariusza Kurca
  • Tomasz Siara i jego unikalny coming out. W rozmowie Oskara Majdy Tomek opowiada o 16 latach życia z wirusem HIV. A także o kampanii „Niewykrywalni”, które jest inicjatorem i główną twarzą
  • Maksym Czajkowski, socjolog, trans chłopak opowiada o edukacji seksualnej na Instagramie, o plusach bycia trans, o własnej tranzycji i o randkach z chłopakami. Rozmowa Mariusza Kurca
  • Polskie „Super Lesby 2019”, nasza specjalna lista wyoutowanych lesbijek z niespotykaną mocą do działania
  • Jakub Cupriak-Trojan, prawnik i prenumerator „Repliki” wziął ślub ze swoim mężem Mateuszem w Niemczech. Specjalnie dla Czytelników/czek „Repliki” radzi, jakie przygotować dokumenty, na co zwrócić szczególną uwagę, a także, w razie czego, jak się rozwieść
  • Podsumowanie tematyki LGBT na kinowych ekranach w Polsce 2018 r. 11 filmów z wątkami pierwszoplanowymi, kolejnych 14 – z wątkami drugo- i trzecioplanowymi. Analiza Daniela Oklesińskiego
  • Ikony gejowskiego porno sprzed lat – tekst Krzysztofa Tomasika
  • Portret poetki Elizabeth Bishop i jej związków z kobietami kreśli Zdzisława Gierszal

Felieton

  • „Skłonności heteroseksualne” Bartosza Żurawieckiego

Grabari epatuje!

  • Piotr Grabarczyk (grabari.pl) śledzi najnowsze wiadomości o celebryt(k)ach LGBT

Kultura:

  • Film:
    • Faworyta
    • Złe wychowanie Cameron Post
    • Green Book
    • Dogrywka
  • Książki:
    • Wymazać siebie Garrada Conleya,
    • Ostępy nocy Djuny Barnes,
    • Dni bez końca Sebastiana Barry’ego,
    • Noah po prostu jest Simona Jamesa Greena,
    • Potencjał zmiany Beaty Bielskiej

A poza tym:

  • Anna Strzałkowska, działaczka LGBT z Trójmiasta, wspomina prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza z perspektywy LGBT
  • „Bohaterski gej” – dyskusja wokół śmierci Bartosza Niedzielskiego, który powstrzymał zamachowca w Strasburgu

Dla tych, którzy wykupią lub przedłużą prenumeratę – kod do obejrzenia filmu „Inxeba. Zakazana ścieżka” na outfilm.pl

Wysyłka numeru od 29 stycznia br.

Mister Gay Poland NAGO – kalendarz dla prenumeratorów w prezencie!

Wykup lub przedłuż prenumeratę „Repliki” – i odbierz kalendarz

LUKE KRAKOWSKI NAGO

dostępny jedynie w prenumeracie

Luke Krakowski to pseudonim artystyczny zdobywcy tytułu Mister Gay Poland 2018. Luke i jego fotografowie podarowali nam jego nagie zdjęcia za darmo, by ten unikalny kalendarz wsparł „Replikę” finansowo i przyczynił się do zwiększenia zasięgu naszego magazynu. Na zdjęciach nie ma zaciemnień ani zasłaniania – jest nagi Luke. W każdym miesiącu zaznaczone są najważniejsze rocznice dla społeczności LGBT. Kalendarz ma format B3, papier kredowy.

Po co prenumerować „Replikę”?

  • drukowane numery prosto do Twojej skrzynki pocztowej
  • to tylko 60 zł rocznie
  • z każdym numerem specjalny gratis
  • wspierasz druk, skład i dystrybucję „Repliki” (redakcja pracuje za darmo)
  • dostępna opcja prenumeraty cyfrowej (PDF)

Jak zaprenumerować „Replikę”?

  • wejdź na replika-online.pl/prenumerata – złóż zamówienie, dokonaj płatności
  • lub dokonaj zwykłego przelewu na konto Fundacji Replika:
    81 1140 2017 0000 4902 1285 4550

Jak otrzymać kalendarz?

To proste! Przy płatności wpisz hasło „Kalendarz”:

  • w rubryce „Twoje uwagi dla sprzedawcy”, jeśli płacisz online
  • w tytule przelewu (wraz z adresem wysyłki i emailem), jeśli płacisz zwykłym przelewem

 

#76 numer już na allegro!

Do przeczytania w numerze 76:

 

Temat z okładki:

Miłość silniejsza niż hejt

Top model Radek Pestka i jego chłopak, również model Romek Gello w obszernym wywiadzie Mariusza Kurca opowiadają o swej miłości oraz o szkolnym hejcie, który ich spotykał. Radek odnosi się do „afery” ze zdjęciem penisa, po raz pierwszy też mówi o próbie samobójczej. Romek opowiada o coming outach przed rodzicami.

Do tego piękne zdjęcia pary autorstwa Krystiana Lipca.

ZAMÓW już teraz przez allegro:

W numerze również:

  • Wiceprezydent Warszawy Paweł Rabiej i jego partner, dziennikarz Michał Cessanis – o polityce i o swoim związku. Wywiad Huberta Sobieckiego
  • Marta Abramowicz opowiada o swej nowej reportażowej książce „Dzieci księży”, a także o swej żonie i synku. Rozmowa Katarzyny Chojnackiej
  • Hanna Hofmann zagrała w filmie „Touch Me Not” siebie – transpłciową prostytutkę. Rozmowa Adama Kruka
  • Dr Joanna Kubicka o PrEPie, o HIV i innych wirusach, o mężczyznach uprawiających seks z mężczyznami i o ich zdrowiu. Wywiad Oskara Majdy
  • Reżyser Michał Borczuch, laureat Paszportu „Polityki” o swym spektaklu „Żaby” i o miejscu homoseksualistów w polskim teatrze. Wywiad Krzysztofa Tomasika
  • Paweł Szamburski był na wszystkich 15 Marszach/Paradach Równości w tym roku – dzieli się wrażeniami
  • Drag queen Kim Lee wyszukała wszystkie najważniejsze wątki o drag queens w polskiej literaturze
  • Podsumowanie 2018 r. w sprawach LGBT: 10 wydarzeń na plus i 10 wydarzeń na minus

Felieton

  • „Głupcy” Bartosza Żurawieckiego

Grabari epatuje!

  • Piotr Grabarczyk (grabari.pl) śledzi najnowsze wiadomości o celebryt(k)ach LGBT. Tym razem zebrał również garść życzeń od celebrytów do społeczności LGFBT na Święta i na Nowy Rok

Kultura:

  • Film:
    • „Sorry Angel”
    • miniserial „Skandal w angielskim stylu”
  • Książki:
    • „Wychodzimy z ukrycia” Jerzego Krzyszpienia
    • „Przemilczane. Seksualna praca podczas II wojny światowej” Joanny Ostrowskiej
    • „Sexedpl. Rozmowy Anji Rubik o dojrzewaniu, miłości i seksie”
    • „Wołając do Hille” Rafała Grysiaka i Artura Matusza
    • „Królestwo małoznaczności. Miron Białoszewski a trauma, codzienność i queer” Joanny Niżyńskiej
    • „Zostawiłeś mi tylko przeszłość” Adama Silvery

A poza tym:

  • Oktawiusz Chrzanowski z Miłość Nie Wyklucza pisze o wyborach samorządowych w kontekście postulatów LGBT
  • Cecylia Jakubczak i Joanna Skonieczna z Kampanii Przeciw Homofobii piszą o akcji Tęczowy Piątek
  • 10-lecie internetowej księgarni LGBT bearbook.pl – ranking 10 największych bestsellerów bearbook

Dla tych, którzy wykupią lub przedłużą prenumeratę, wysyłamy GRATIS kalendarz z 12 zdjęciami Mistera Gay Poland NAGO

Wysyłka numeru od 28 listopada br.

Foto na okładce: Krystian Lipiec

Premiera #75 numeru już 25.09!

Do przeczytania w numerze 75:

 

Temat z okładki:

Na PrEPie życie jest lepsze – mówi Łukasz Sabat, Mister Gay Poland 2018

 

Wybrany w lipcu nowy Mister Gay Poland ma misję: chce propagować terapię PrEP, która znacząco zmniejsza ryzyko zakażenia się HIV, wśród polskich gejów. Sam jest na PrEPie od ponad 2 lat. W rozmowie Mariusza Kurca opowiada właśnie o życiu na PrEPie, ale nie tylko. Łukasz wyjątkowo otwarcie mówi też o seksie, o strachu przed HIV, o zamiłowaniu do pozowania i o swych nagich fotkach, a także o życiu w Krakowie i w Kopenhadze oraz o swym partnerze Kendricku.

 

W numerze również:

  • Oddajemy hołd zmarłej 28 lipca br. Korze i przypominamy jej wypowiedzi dotyczące kwestii LGBT – od tych sprzed ponad ćwierć wieku do tych z zeszłego roku
  • Martą Lempart, kandydatką na prezydentkę Warszawy, pierwszą wyoutowaną lesbijką kandydującą na prezydentkę wielkiego miasta, rozmawia Ewa Tomaszewicz;
  • Aleksandrem Gapińskim, motorniczym tramwaju z Poznania, który zrobił publiczny coming out w proteście przeciwko temu, że jego firma zdjęła tęczowe chorągiewki z tramwajów przed Marszem Równości, mimo wcześniejszej umowy z organizatorami, rozmawia Mariusz Kurc;
  • Rafałem Łysakiem, reżyserem nagrodzonego na festiwalu w Krakowie autobiograficznego dokumentu „Miłość bezwarunkowa” o relacji konserwatywnej babci i jej wnuczka geja, rozmawia Bartosz Żurawiecki;
  • O tym, jak godzą homoseksualność z religią katolicką, opowiadają Paweł Dobrowolski & Konrad Szpindler, para od 7 lat
  • Marta Konarzewska, współscenarzystka „Niny” z centralnym lesbijskim wątkiem, pisze o powstawaniu filmu, którego premiera odbędzie się 5 października
  • 10 gejowskich wątków z życia Freddie’ego Mercury’ego, które… no właśnie – pojawią się w jego filmowej biografii „Bohemian Rhapsody” czy nie? Premiera 2 listopada.
  • O tym, jakie znaczenie dla aktorek/ów transpłciowych może mieć afera wokół Scarlett Johansson i filmu :Rub & Tug” piszą Daniel Oklesiński i Mariusz Kurc
  • Zestawienie najbardziej znanych aktorek transpłciowych oraz najbardziej znanych ról transpłciowych postaci – granych przez aktorów/ki cispłciowych
  • Emancypacja przez seks – 6. część cyklu Krzysztofa Tomasika o historii amerykańskiego kina porno z perspektywy LGBT – tym razem o kulturystach, którzy „dorabiali” w gejowskich „filmach dla dorosłych”
  • Olly AlexanderTroye Sivan – portrety młodych wyoutowanych wokalistów, którzy właśnie wydali nowe płyty, kreśli Piotr Grabarczyk.

Felieton

  • „Równość czy wolność?” Bartosza Żurawieckiego

Grabari epatuje!

  • Piotr Grabarczyk (grabari.pl) śledzi najnowsze wiadomości o celebryt(k)ach LGBT

Kultura:

  • Film: „Hard Paint”, „Dziedziczki”, „Hannah Gadsby: Nanette” oraz miniserial „Proud”;
  • Książki: „Dziwniejsza historia” Remigiusza Ryzińskiego, „Historia przemocy:” Eduarda Louisa, „Alan Cole nie jest tchórzem” Erica Bella

A poza tym:

  • Enrigue Doleschy z Niemiec nowym Misterem Gay Europe; gala miała miejsce w sierpniu w Polsce
  • kolejne Marsze Równości idą z sukcesami przez kraj: za nami m.in. Poznań, Katowice i Szczecin, a przed nami Toruń, Wrocław, Zielona Góra i Lublin
  • Indie legalizują stosunki homoseksualne
  • raport Nielsen Polska o kosument(k)ach LGBT+
  • Kampania Przeciw Homofobii w ONZ o zakazie terapii konwersyjnych
  • vlogerzy Jakub & Dawid z nowym politycznym klipem i politycznym listem otwartym w sprawie wypowiedzi ministra Błaszczaka o „sodomitach”

Dla prenumeratorów/ek kod do obejrzenia na outfilm.pl za darmo filmu „Made in Bangkok”- dokumentu o transpłciowej śpiewaczce operowej

 

Wysyłka numeru od 25 września br.

Foto na okładce: Pete Lamberto