The Boys in the Band (USA, 2020), reż. Joe Mantello, wyk. Z. Quinto, J. Parsons, M. Bomer I inni. Premiera na Netflixie: 30 września 2020
Sztuka Marta Crowleya „The Boys in the Band” zadebiutowała na scenie nowojorskiego Off-Broadwayu w kwietniu 1968 r. i z miejsca osiągnęła wielki sukces. Do września 1970 r. zagrano ponad tysiąc przedstawień. W tymże 1970 premierę miał film w reżyserii Williama Friedkina, adaptacja sztuki, w której zagrali aktorzy z nowojorskiego przedstawienia. Rewolucyjność „The Boys in the Band” polegała na tym, że była to pierwsza sztuka, której bohaterami byli niemal wyłącznie homoseksualni mężczyźni. Niemal – gdyż jeden z nich jest hetero, ale i to do końca nie wiadomo. Mężczyźni zbierają się w mieszkaniu Michaela, by świętować urodziny Harolda. Wesoła zabawa szybko jednak zmienia się w psychodramę, podczas której na jaw wychodzą kompleksy, frustracje, lęki, skrywane uczucia bohaterów, a także ich wzajemne pretensje i niesnaski. W 2018 r. Joe Mantello wystawił na Broadwayu sztukę Crowleya w obsadzie składającej się wyłącznie z wyoutowanych gejów. Zagrali m.in. Jim Parsons, Matt Bomer, Zachary Quinto. I znowu pojawił się pomysł przeniesienia tego spektaklu na ekran, zrealizowany dzięki wsparciu Netfliksa. Crowley zdążył jeszcze współuczestniczyć w pisaniu scenariusza, zmarł w marcu tego roku. Film Mantello to właściwie hołd złożony pierwowzorowi. Akcja toczy się w 1968 r., scenografia skopiowana została z filmu Friedkina, aktorzy ucharakteryzowani i ubrani są podobnie jak oryginalna obsada. Treść nie uległa zmianom. Mantello dodał tylko krótkie retrospekcje, a także sceny ukazujące męską nagość i gejowski seks. Tekst Crowleya mocno tkwił w realiach swojej epoki, w której homoseksualizm wciąż naznaczony był piętnem wstydu i wykluczenia. Dzisiaj żyjemy w nieco innych czasach, tak więc film Mantello nie jest już „szokiem dla systemu”. Nie ma też tej intensywności psychologicznej, którą miał film Friedkina. Pozostaje sprawnie zrealizowana i zagrana opowieść o tym, co się zdarzyło pewnej nocy dawno temu w Nowym Jorku. (Bartosz Żurawiecki)
Tekst z nr 87 / 9-10 2020.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
