Wyd. Claroscuro 2020
Zmarły w 2015 r. Pedro Lemebel był queerowym performerem, pisarzem i działaczem, postacią ważną dla chilijskiej kultury ostatnich dziesięcioleci. W latach 80. XX wieku współtworzył kolektyw „Yeguas de Apocalipsis” („Klacze Apokalipsy”), który poprzez sztukę i działania artystyczne przeciwstawiał się reżimowi generała Pinocheta. W tejże dekadzie osadzona jest także jedyna powieść Lemebela opublikowana po raz pierwszy w 2001 r. Akcja zaczyna się w roku 1986. Rośnie napięcie w kraju, miejska partyzantka, czyli Front Patriotyczny Manuela- Rodrígueza, przeprowadza kolejne akcje sabotażowe i zamachy. W stolicy Chile, Santiago, mieszka nie najmłodsza już Ciotuchna z Naprzeciwka – koleś, który generalnie do polityki się nie miesza, ale w tajemnicy przed sąsiadami pomaga młodym opozycjonistom, gdyż jest zafascynowany jednym z nich – Carlosem. Oprócz wątku tej nietypowej relacji Lemebel wprowadza także pierwszoosobową narrację żony Pinocheta, Lucíi, która już patrzeć nie może na swojego zramolałego patriarchę. Lekkość i dowcip książki to broń, za pomocą której „odmieńcy” rozbrajają ciężką, sieriozną i zbrodniczą zarazem kulturę macho. Trudno zresztą opędzić się od analogii z tym, co teraz dzieje się na polskich ulicach. Niewykluczone, że właśnie toczy się w zgiełku naszych ulicznych demonstracji nie jedna, podobnie nienormatywna historia miłosna. (Bartosz Żurawiecki)
Tekst z nr 88/11-12 2020.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
