Reż. Joanna Drozda. Wyst.: N. Kujawa, S. Achu, K. Godlewski, M. Grabiniok, D. Ochociński, K. Raniszewska, J. Litwin-Sarzyńska, A. Rose, A. Kućmierz. Teatr Syrena w Warszawie. Premiera: 26 II 2022
„Piplaja” to autorski (scenariusz, reżyseria i słowa piosenek) musical Joanny Drozdy o Stefanii Grodzieńskiej (znakomita Natalia Kujawa), żyjącej w latach 1914-2010 satyryczce, autorce skeczy i monologów, a także sojuszniczce LGBT, w 2008 r. nagrodzonej Hiacyntem. Nie jest to klasyczna biografia, a raczej rozśpiewana i roztańczona próba ukazania drogi życiowej kobiety, której przyszło żyć „w ciekawych czasach”. Nie mogło zabraknąć homoseksualnego wątku reprezentowanego przez piosenkarza Karola Hanusza (Dominik Ochociński), nazywanego zarówno królem tanga, jak i królem pedałów. Dzięki symbolicznej postaci Pamięci (Sylwia Achu) Grodzieńska spiera się sama ze sobą, krytykuje niektóre wybory życiowe i przedstawia własną wizję historii. Zaczynała jako tancerka w przedwojennych kabaretach (z tego okresu pochodzi tytułowe określenie), wkrótce udało się jej zadebiutować jako autorce, poznała późniejszego męża Jerzego Jurandota (Krzysztof Godlewski), twórcę takich przebojów jak „Powróćmy jak za dawnych lat”, „Nie kochać w taką noc to grzech” czy „Ada, to nie wypada”. W czasie wojny w getcie warszawskim prowadzili Teatr Femina, a w PRL-u także pozostali wierni rozrywce – już w 1945 r. założyli w Łodzi Teatr Syrena, wkrótce przeniesiony do Warszawy na ul. Litewską. 70 lat później zjawiła się tu Joanna Drozda, która po 3 latach robienia kameralnych przedstawień dostała szansę na realizację spektaklu na dużej scenie. „Piplaja” to jej triumf, choć premiera dzień po inwazji Rosji na Ukrainę odbyła się w cieniu tego wydarzenia. Nowego znaczenia nabrała szczególnie środkowa część – kobieta obok mnie powiedziała do znajomej: „Już o tym nie myślałam, ale przypierdolili tą wojną i się poryczałam”. (Krzysztof Tomasik)
Tekst z nr 96/3-4 2022.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
