Poczet tęczowych królów i książąt polskich
12,00 zł
Pierwsza publikacja ujmująca całościowo temat prawdopodobnej nieheteroseksualnej orientacji niektórych polskich władców. 40-stronicowy „Poczet tęczowych królów i książąt polskich” zawiera portrety ośmiu władców autorstwa historyka, doktora Pawła Fijałkowskiego. Bohaterami „Pocztu…” są:
- Bolesław Szczodry (1042-1082)
- Bolesław Wstydliwy (1226-1279) i Leszek Czarny (1241-1288)
- Władysław Warneńczyk (1424-1444)
- Henryk Walezy (1551-1589)
- Władysław IV Waza (1595-1648)
- Michał Korybut Wiśniowiecki (1640-1673)
- Stanisław August Poniatowski (1732-1798)
„W Kijowie Bolesław Szczodry <popadł w haniebny i plugawy grzech sodomski, naśladując godne potępienia zwyczaje Rusinów, u których to zboczenie było pospolite>. (…) Dziejopisarze zrobili zoofila z monarchy obwinianego w zawoalowany sposób o homoseksualizm – a chodziło o to, by przedstawić w jak najgorszym świetle władcę, którego oskarżano o śmierć świętego Stanisława”
„Zażyłość narodziła się ok. 1260 r., gdy niespełna 20-letni Leszek Czarny wyruszył u boku 34-letniego Bolesława Wstydliwego na wojnę czesko-węgierską”
„Jan Długosz poświęcił „rozkoszom męskim” króla Władysława Warneńczyka osobny rozdział swego dzieła. Historycy XIX i XX w. włożyli wiele wysiłku w negowanie tego przekazu”
„Młodych kompanów króla Henryka Walezego zwano mignonami, a słowo to kryło w sobie wielkie bogactwo treści – „mignon” znaczy ładny, milutki, słodki, śliczny lub uroczy. Określenie to często odnosiło się do faworyta, ulubieńca lub kochanka. (…) Henryk Walezy kochał zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Przybierał powierzchowność to męską, to kobiecą, a najchętniej łączył elementy przypisane do obu płci”
„Możemy przypuszczać, że w sferze cielesnej król Władysław IV Waza był człowiekiem biseksualnym, natomiast w sferze duchowej był osobą rozmiłowaną w mężczyznach”
„Króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego nazywano „włoszkusiem”. Określenie to nawiązywało do pojęcia „włoskie nałogi”, oznaczającego stosunki homoseksualne”
„Homoseksualnych praktyk” miał Stanisław August Poniatowski zaznać z Charlesem Hanburym Williamsem, brytyjskim politykiem, bez którego przyszły król nie znalazłby się w Petersburgu, a więc i być może nie zostałby królem”
Wszystkie teksty składające się na „Poczet…”, oprócz jednego, ukazały się w ciągu ostatnich trzech lat na łamach „Repliki”. Ten jeden tekst napisany przez Pawła Fijałkowskiego specjalnie na potrzeby tej publikacji traktuje o dwóch niepolskich władcach: o królu Fryderyku Wielkim (1712-1786) i o cesarzu Aleksandrze I (1777-1825).
Paweł Fijałkowski nie stawia twardych tez dotyczących orientacji seksualnej swoich bohaterów, a jedynie – odwołując się do źródeł historycznych – uprawdopodobnia ich nieheteroseksualność.
Paweł Fijałkowski (ur. 1963 w Warszawie) – archeolog, historyk i publicysta, doktor nauk humanistycznych. Od 1988 r. pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym. Zajmuje się dziejami Żydów w okresie staropolskim, historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza, homoerotyzmem w kulturze europejskiej i dziedzictwem masonerii. Jest autorem kilkunastu książek oraz kilkuset artykułów na powyższe tematy. Jeśli chodzi o zagadnienia związane z homoseksualnością, opublikował m.in. książki: „Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym” (2007), „Homoseksualizm. Wykluczenie – transgresja – akceptacja” (2009), „Homoseksualność daleka i bliska” (2014), „Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm. Niezwykłe wątki europejskiej tożsamości” (2016).
„Poczet…” zawiera też portrety wymienionych władców narysowane przez Marcela Olczyńskiego