Pięć części kultowej gejowskiej komedii wreszcie na DVD
„Eating Out”, bezwstydnie nieromantyczna gejowska komedia pomyłek, zaczęła karierę skromnie, jako niezależna produkcja z budżetem zaledwie 50 tys. dolarów. Premiera miała miejsce w Walentynki (a jakże!) 2004 r. Ogromna popularność oraz szereg nagród na festiwalach filmów LGBT spowodowały, że doczekaliśmy się aż czterech sequeli. Piąta część sagi ma premierę w Polsce równocześnie ze światową. Każda pokazuje problemy, mniej lub bardziej poważne (z naciskiem chyba na „mniej”) życia gejów w Ameryce.
Eating Out (2004)
Pierwszy „Eating Out” jest chyba najsłabszy, ale nie należy się zrażać, dalej jest lepiej. Caleb chce poderwać ekscentryczkę Gwen, którą kręcą tylko geje. Za namową swego homoseksualnego współlokatora Kyle’a postanawia więc udawać geja. By być wiarygodnym, wybiera się na randkę z Markiem, kumplem Gwen. Rzecz jasna sprawy się komplikują, biedny Caleb w pewnym momencie zostaje „wyoutowany” przed swoją rodziną na siłę. Ale oczywiście jest happy end.
Eating Out 2: Ten drugi raz (2006)
Kyle udaje heteryka po udanej „terapii”, czyli tzw. eks-geja, po to, by zbliżyć się do Troya, który ma problem ze swoją orientacją. Gdy Troy wspomina, że może jest bi, Kyle i jego koleżanki wykrzykują: „Nie ma czegoś takiego!”. Kyle chodzi z Troyem na sesje „leczenia” homoseksualizmu organizowane przez Jacoba, który prowadzi antyhomoseksualną kampanię będąc (oczywiście) kryptogejem wychowanym w konserwatywnej rodzinie. Ale znowu wszystko dobrze się kończy
Eating Out: Bierz, co chcesz (2009)
Nowi bohaterowie! Poprzedni zostali przez scenarzystów uśmierceni – posłuchajcie malowniczego opisu ich zejścia i co wspólnego miał z nim gejowski seks oraz Celine Dion. Zastąpili ich uroczy, chłopięcy rudzielec Casey i zabójczy brunet Zack. Tym razem fabuła kręci się wokół dość powszechnego zjawiska w internecie, czyli fałszywych tożsamości. Tiffani próbuje pomoc swojemu geekowatemu przyjacielowi Caseyowi znaleźć prawdziwą miłość. A raczej – sexy ciacho do łóżka. Z jej pomocą Casey udaje Ryana, gorącego ex-chłopaka Tiffani, w dodatku striptizera. Po co? By uwieść online będącego w depresji Zacka. Wszystko działa, dopóki prawdziwy Ryan nie pojawia się w nieodpowiednim miejscu i o nieodpowiedniej porze.
Eating Out: Obóz teatralny (2011)
Casey i Zack mieszkają razem, ale chyba już między nimi nie iskrzy. Wyjeżdżają więc na wariacki „Oboz teatralny Dicka Dickey’a”. Zack poznaje tam ślicznego Benjiego, ktory jest „hetero”. Benji i Zack mają zagrać seksowną wersję „Poskromienia złośnicy”. Jest z nimi również transseksualna dziewczyna, w której zakochuje się ich przyjaciel Jason.
Eating Out: Otwarty weekend (2012)
W jeszcze ciepłym, najnowszym filmie serii Zack i Benji decydują się na „otwarty weekend” w Palm Springs. Zack wpada na swojego eksa Caseya i obaj udają, że dobrze się bawią. No bo jak się nie bawić w otoczeniu przystojnych, skąpo ubranych chłopaków z sześciopakami? Casey nie chce jednak, by Zack wiedział, że jest singlem, prosi więc swego kumpla Petera, by ten udawał przed Zackiem jego chłopaka. Tymczasem Peter i Benji mają się ku sobie.
Full frontal i inne atrakcje
Dowcipy w „Eating Out” są raczej niewybredne, co rusz widać amatorszczyznę produkcji, aktorom i aktorkom daleko do Meryl Streep. Ale i tak zabawa jest super, trzeba się tylko wyluzować. To jest naprawdę najlepsza głupia komedia gejowska XXI wieku. A faceci boscy. W każdej części co najmniej jeden full frontal. Uwaga: nie wyłączajcie filmów podczas napisów końcowych.
Eating Out (2004), Eating Out 2: Sloppy Seconds (2006), Eating Out: All You Can Eat (2009), Eating Out: Drama Camp (2011), Eating Out: The Open Weekend (2012), USA, reż. Q. A. Brocka, P. J. Bartell, G. Gaylord,
Tekst z nr 36/3-4 2012.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
