Wyd. Universitas 2014
W niniejszej książce analizuję związki mediów i tożsamości gejów w Polsce od roku 2003 do połowy roku 2012 – deklaruje we wstępie autor. To pozycja naukowa. Samuel Nowak czyni tożsamość (gejów) centralnym przedmiotem kulturoznawczo zorientowanych badań i szczegółowo, na konkretnym materiale źródłowym, rozpatruje rolę mediów w jej wyrażaniu. Stawia tezę o istnieniu seksualności gejów w mediach jako swoistego kapitału (politycznego, tożsamościowego i popularnego). Analizuje społeczny i kulturowy potencjał celebryckich coming outów, opiniotwórczych aspektów programu TVN „Woli i Tysio” (tak, tak!) czy telewizyjnych tasiemców z wątkiem gejowskim („Magda M.”, „M jak miłość”, nie brakuje też odniesień do seriali zachodnich). Konsekwentnie utrzymuje podział na część teoretyczną i część badawczą, która odnosi wnioski naukowe do konkretnych społecznych i kulturowych realiów Polski ostatnich lat. Samo zaplecze teoretyczne jest z kolei równie konsekwentnym hołdem złożonym gejowsko- lesbijskiemu nurtowi refleksji akademickiej. Studia te, sytuujące się niejako w opozycji wobec chętniej i częściej eksploatowanej teorii queer, wydają się dzisiaj – zależnie od nastawienia – albo przeżytkiem, marginesem myśli naukowej, albo ciekawą i twórczą alternatywą – i właśnie w ten ostatni sposób postrzega je Nowak. (PG)
Tekst z nr 47/1-2 2014.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
