Przy okazji polskiej premiery „Lata ‘85” warto przypomnieć inne queerowe filmy François Ozona, reżysera niezmiennie od ponad 25 lat bardzo płodnego, a także od początku kariery – wyoutowanego. „Kroplom wody na rozżarzonych kamieniach” niedawno stuknęło 20 lat – to brawurowa ekranizacja opowiadania Fassbindera (też jawnego geja), rzecz o psychicznie wyczerpującym, a w tragikomicznie sposób ukazanym związku dwóch mężczyzn, których dzieli 30-letnia różnica wieku. Kto nie widział „8 kobiet” (2002), niech się wstydzi, to już chyba klasyka kampu z całą plejadą francuskich div (większość okazuje się w filmie lesbijkami!). W refleksyjnym „Czas, który pozostał” (2005) homoseksualny Romain musi zmierzyć się ze śmiertelną chorobą, w komediowej „Żonie doskonałej” (2010) gej jest na drugim planie – za to na pierwszym błyszczy jak zawsze boska Catherine Deneuve. „Nowa dziewczyna” (2014) zaś to niedoceniony majstersztyk, w którym Romain Duris smakowicie gra heteroseksualnego cross-dressera, a fabuła pełna jest zwrotów akcji jak w thrillerze. Dodajmy jeszcze „Zbrodniczych kochanków” (1999) z ważnym wątkiem gejowskim oraz cały szereg krótkometrażówek z „Letnią sukienką” (1996) na czele; to cudowna, ledwo 15-minutowa opowiastka o tym, jak tytułowa sukienka może wskrzesić pożądanie w związku dwóch młodych chłopaków. Na przyszły rok Ozon szykuje film „Peter von Kant”, przeróbkę lesbijskich „Gorzkich łez Petry von Kant” wspomnianego już Fassbindera. (Mariusz Kurc)
Tekst z nr 92/7-8 2021.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
