„Byt osobny” – o Witoldzie Gombrowiczu – o tym, jak traktował swą własną biseksualność, w jakie związki z mężczyznami wchodził, a także o tym, jak jego orientacja była postrzegana później przez akademików zajmujących się jego literaturą, opowiada Klementyna Suchanow, autorka pierwszej kompletnej, dwutomowej biografii pisarza
„Zdecydowanie był bi, ponieważ miał relacje i z mężczyznami, i z kobietami. Nawet gdy w Argentynie mógł się wreszcie w pełni otworzyć na swoją homoseksualność, to jednak wciąż miewał romanse z kobietami. Potem z kolei pojawiła się Rita, która towarzyszyła mu w ostatnich latach życia. Seksualność Gombrowicza nie była klarowna i jednoznaczna. W Polsce najpierw przez lata tego tematu w ogóle nie poruszano. Potem, koło roku 2004, gdy obchodziliśmy stulecie urodzin Gombrowicza, na polskich konferencjach pojawili się badacze zagraniczni i zaczęli mówić o jego homoseksualności. Nasi akademicy wydawali się tym nieco zakłopotani, tym niemniej od tamtej pory przyjęło się, że Gombrowicz był homo. Później jednak pojawił się „Kronos”, tajny dziennik pisarza i okazało się, że nic nie jest czarno-białe, z czym zresztą badacze także mają pewien problem – tak jakby w biseksualności było coś złego.”
„Alejandro Rússovich był uczciwym, bezpruderyjnym, otwartym człowiekiem. Wierzę w to, co powiedział o swoim związku z Witoldem. Relację intymną zastąpili relacją przyjacielską, ale także praktyczną. Razem jedli, robili zakupy. Dla Gombrowicza był to właściwie pierwszy stały związek z drugą osobą. I najważniejsza relacja w jego życiu.
Ważniejsza niż ta z Ritą?
Myślę, że tak. Inaczej bowiem rozkładały się akcenty. Związek z Ritą wymuszony był w dużej mierze przez okoliczności – podupadające zdrowie Gombrowicza i wynikające z tego konsekwencje. Relacja z Rússovichem była bardziej intelektualna.”
Cały wywiad Bartosza Żurawieckiego – do przeczytania w „Replice” nr 70
 |
 |
 |
 |
