Wyoutowała się Raven Symone, która w latach 80. grała 3-letnią Olivię w “The Bill Cosby Show”: “Bardzo cieszę się z postępu, jaki dokonuje się w naszym kraju, jeśli chodzi o równość małżeńską. Sama nie planuję akurat małżeństwa, ale miło wiedzieć, że już mogę się ożenić” – powiedziała Raven.

 

 

Zagęszcza się atmosfera wokół przyszłorocznych Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Soczi. Jeszcze do niedawna Komitet Olimpijski zapewniał, że Rosja zawiesi na czas igrzysk wprowadzony niedawno zakaz “propagandy homoseksualnej” tak, aby wszyscy widzowie i sportowcy mogli czuć się bezpiecznie. Tymczasem rosyjski Minister Sportu rozwiał wczoraj wszelkie wątpliwości mówiąc, że nie ma żadnego powodu by nie karać sportowców, którzy złamią obowiązujące prawo. Zakaz “propagandy homoseksualnej” potępiło już wielu polityków na świecie, m.in. szefowa dyplomacji UE Catherine Ashton i kanadyjski Minister Spraw Zagranicznych.

Równocześnie mnożą się inicjatywy środowisk LGBT, zachęcających do bojkotu igrzysk. Wiele barów LGBT zadeklarowało, że nie będzie serwować klientom rosyjskiej wódki. W sieci można też podpisać petycję wzywającą sponsorów igrzysk do rezygnacji z udziału w imprezie.

Spodziewacie się jakiegoś gestu solidarności ze strony polskich polityków?

 

 

“Jeśli ktoś jest homoseksualny, poszukuje Boga i ma dobrą wolę,. kim ja jestem, by go osądzać? (…) Homoseksualiści nie powinni być marginalizowani, są częścią społeczeństwa” – powiedział papież Franciszek wczoraj reporterom podczas podroży z Brazylii do Watykanu.

Czy to jest symptom zmiany w podejściu Kościoła katolickiego do osób LGBT?

Na zdjęciu: papież Franciszek

 

 

Około 600 osób wzięło dziś udział w Baltic Pride, czyli w Paradzie Równości, w Wilnie (Baltic Pride odbywa się co roku w jednej ze stolic trzech krajów – Litwy, Łotwy lub Estonii).
Niestety, co najmniej tyle samo było przeciwników. Dwudziestu ośmiu z nich zatrzymano za rzucanie jajkami i butelkami. Jajkiem dostała m.in. Birgitta Ohlsson, szwedzka ministra ds. UE.
“To tylko pokazuje, jak potrzebne są te demonstracje. One musza się odbywać – aż będzie jasne, że możemy przejść spokojnie i bez strachu” – powiedziała lewicowa polityczka litewska Giedre Purvaneckiene, która również wzięła udział w Baltic Pride.

Foto: dzisiejsza Baltic Pride w Wilnie

 

 

 

Waldemar Zboralski jest jednym z pierwszych polskich aktywistów gejowskich. W latach 80. współtworzył Warszawski Ruch Homoseksualny. Był też ofiarą akcji „Hiacynt” w 1985 r. Dziś mieszka w Wielkiej Brytanii.

Wywiad Wojciecha Kowalika.

Milicjanci przyszli po mnie do pracy do szpitala, pracowałem jako pielęgniarz. To było 15 listopada 1985 r. Bez żadnego nakazu, nie chcieli powiedzieć, o co chodzi. Kazali się ubierać, zapakowali do nieoznakowanego samochodu i wywieźli na komisariat w Nowej Soli. Moja szefowa była przerażona. W pokoju przesłuchań na biurku milicjanta leżał formularz, napisany na maszynie, odbity na powielaczu. Na górze dostrzegłem tytuł: „KARTA HOMOSEKSUALISTY”, a na dole pytania i miejsce na moje odpowiedzi.

Jakie to były pytania?

Milicjant powiedział, że wiedzą o mojej orientacji. Zapytał o dane, adres. A później o to, od kiedy jestem homoseksualistą, czy mam partnera, czy utrzymuję kontakty z kimś z zagranicy. I o techniki seksualne.

Techniki seksualne?

Czy biorę do buzi, czy jestem aktywny czy pasywny. „Mogę pana zaprosić do łóżka i pokazać, ale tu odpowiadać na takie pytania nie będę” – powiedziałem milicjantowi. (…)

Cały wywiad z Waldemarem Zboralskim – do przeczytania w „Replice” nr 44

John Stanley jest kanadyjskim historykiem, specjalizuje się w badaniu polskiego ruchu LGBT. W wywiadzie Mariusza Kurca opowiada o gejowskiej Warszawie, jaką poznał w latach 70., o swym ślubie w Toronto, a także o tym, dlaczego to aktywiści, a nie historycy piszą historię LGBT

Chodziłem do baru Alhambra przy al. Jerozolimskich i baru w hotelu Ambasador przy al. Ujazdowskich. To też były miejsca głównie na cruising, na podryw, a nie na wspólne spędzanie czasu. W Alhambrze wyrwałem pierwszego w życiu hustlera, męską prostytutkę. Nawet nie zdałem sobie z tego sprawy na początku, dopiero gdy przyszło do płacenia. Ale OK, był wart tych 100 zł. W Ambasadorze poznałem pewnego Kanadyjczyka z Winnipeg, który miał dobre rozeznanie w gejowskiej Warszawie. Raz zapytał, czy mam ochotę na orgię. Orgię? Nigdy w życiu nie uczestniczyłem w orgii! „No, więc chodźmy”. Zorganizował ośmiu czy dziewięciu chętnych i poszliśmy na nocny autobus. Nadjechał pusty i mój kolega dał kierowcy łapówkę, żeby zawiózł nas wprost pod wskazany adres. (…)

Żyjemy w niesamowitych czasach, ale walka mniejszości o równe traktowanie nie jest zakończona i być może nigdy nie będzie. Historia, niestety, nie jest prostą ścieżką ku lepszemu. Nie wierzę w coś takiego, jak ogólny postęp. Podobną, a może i większą akceptację dla męskiej homoseksualności już mieliśmy. Kiedy? Dwa tysiące lat temu. Co się potem stało? Popatrz na historię Żydów. Sycylia w IX wieku była uznawana za raj dla Żydów, tysiąc lat później przyszedł Holocaust. Musimy nieustannie pracować nad tym, by heteroseksualna większość uznała prawa mniejszości homoseksualnej za niezbywalne i w istocie – za naszą wspólną sprawę.

Na zdjęciu John Stanley. Foto: Grzegorz Banaszak

Cały wywiad z Johnem Stanleyem – do przeczytania w „Replice” nr 44

Poznałem kiedyś parę osiemdziesięcioletnich mężczyzn, którzy przeżyli ze sobą pół wieku. Gdy przyjaciele urządzili im przyjęcie z okazji rocznicy ich związku, przyjęli je z zażenowaniem i niechęcią. Przez dekady bowiem strzegli swej „tajemnicy poliszynela” – oficjalnie nikt nie wiedział, że są ze sobą, choć, oczywiście, wszyscy to wiedzieli. Niedługo potem jeden z tych panów zmarł, a ja się zadumałem, ile opowieści wzruszających, pikantnych, zabawnych przepadło wraz z nim w grobie. Drodzy/ Drogie! Nie dopuśćmy, by pochłonęła nas niepamięć. Jeśli chcielibyście podzielić się swoimi wspomnieniami, odezwijcie się do mnie bezpośrednio (e-mail: [email protected]) lub do redakcji „Repliki” (e-mail: [email protected]). Wysłuchamy, spiszemy, opublikujemy…

Cały felieton – do przeczytania w „Replice” nr 44

Prezentujemy okładkę najnowszego numeru ‘Repliki’, a na niej – reżyser Piotr Sieklucki, autor teatralnej adaptacji “Lubiewa” M. Witkowskiego.
W czerwcu w krakowskim Teatrze Nowym miała miejsce premiera sequela “Lubiewa” – “Ciotowski bicz”. O tym, dlaczego nie może rozstać się z Patrycją i Lukrecją, o tym, co młode cioty mają do starych ciot oraz o rzekomym gejowskim lobby w teatrze, opowiada Piotr Sieklucki w wywiadzie Radka Oliwy. “Nowemu współpracownikowi mogę powiedzieć: tak, jestem gejem, jeśli masz z tym problem, to…” – musicie doczytać sami

W nowej “Replice” ponadto Ania Dobiecka i Lidka Barc opowiadają o swym synku, 3-letnim Leonie, Waldemar Zboralski – o tym, jak stał się ofiarą akcji “Hiacynt”, Piotr Seweryn Rosół i Łukasz Błażejewski – o tym, jak odegrali własne rozstanie, Zuza Stachura o tym, jak została Miss Trans 2013, a kanadyjski historyk John Stanley – m.in. o tym, jak penetrował gejowski światek Warszawy lat 70.
Szczegóły już wkrótce.
Premiera numeru 24 lipca. “Replika” jest dostępna w najlepszych klubach LGBT-friendly oraz w prenumeracie (trwa właśnie promocja – dodajemy gratis album “Art Pride”!)

Foto na okładce: Agata Kubis