Wyd. W.A.B.
W „Miłości”, pierwszym tomie trylogii, Jonas Gardell zostawia Benjamina i Rasmusa, zdawałoby się, na progu szczęścia i spełnienia. Jednak bohaterowie żyją w Szwecji lat 80. – kraju nie tak tolerancyjnym jak dziś – i przyjdzie im zapłacić wysoką cenę za miłość. „Choroba”, druga część cyklu, przedstawia m.in. trudy wzajemnego docierania się w związku, coming outy skutkujące zerwaniem relacji rodzinnych, rozpaczliwe próby poskładania sobie świata na nowo oraz to najgorsze: zmaganie się z AIDS, chorobą wówczas śmiertelną. Szwedzki prozaik skupia się na psychologii bohaterów i trzeba przyznać, że ich portrety szkicuje z prawdziwą wirtuozerią. Obecne w „Miłości” niepokoje związane z tajemniczą chorobą nękającą homoseksualnych mężczyzn, w „Chorobie” zmieniają się w panikę. Gardell w „reportażowych” partiach tekstu oddaje nastroje społeczne panujące w Szwecji w tym czasie. Przytacza szereg artykułów i wypowiedzi dotyczących AIDS, czytamy m.in. o propozycjach oznakowania zakażonych tatuażami lub zamknięcia ich w specjalnie wyizolowanych strefach, gdzie mogliby umrzeć. „Choroba” jest jakby literackim pomnikiem ofiar tamtego czasu – ludzi żyjących z „wyrokiem” śmierci, otoczonych powszechną pogardą i nienawiścią. (MPU)
Tekst z nr 51/9-10 2014.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
