Społeczność LGBT i Ona – stary dobry związek partnerski
Jej ikoniczny status w kulturze LGBT jest nie do podważenia. Kochamy Madonnę za jej piosenki, klipy, koncerty i (niektóre) filmy. Za odważny styl, bezkompromisową postawę i niezłomność. Ona kocha nas za lojalność, inspirację i wierność. Romans LGBT z Madonną zamienił się w stary dobry (poliamoryczny) związek partnerski. Zaczął się już dawno temu – w październiku minie 30 lat od premiery jej pierwszego singla – „Everybody”. Szykując się na koncert Madonny na Stadionie Narodowym (1 sierpnia) w ramach trasy promującej album „MDNA”, przedstawiamy kronikę najważniejszych wydarzeń tego związku.
Pierwszym gejem, którego poznała był Christopher Flynn, nauczyciel tańca. Nauczył mnie wiary w siebie, dał mi siłę do realizacji marzeń i… pokazał mi kluby gejowskie, w których poczułam się jak u siebie. Ona z kolei pokazała je młodszemu bratu Christopherowi, który później napisze w książce „Moje życie z Madonną”: Moja siostra wiedziała, że jestem gejem wcześniej niż ja sam. Chris został potem kierownikiem artystycznym pierwszych trzech tras koncertowych Madonny.
Gdy po śmierci Rocka Hudsona w 1985 r. epidemia AIDS w końcu przedostała się do świadomości społecznej, Madonna była jedną z pierwszych gwiazd, które oficjalnie wsparły walkę z wirusem HIV.
„Live to tell”, jej przebój z 1986 r. opowiada o geju zmarłym na AIDS, podobnie jak „In this life” z 1992 r.
Klip do „Papa, don’t preach” (1986), w którym Madonna ma krótkie włosy, nosi dżinsy oraz skórzaną kurtkę, zrobił furorę w społeczności lesbijskiej. Z kolei wielu nastoletnich gejów utożsamiało się z chłopcem, który w klipie do „Open your heart” (1987) próbuje naśladować ruchy tancerki z peep show, granej przez Madonnę. A „Express yourself” (1989) to feministyczno- gejowski hymn!
Inspiracją do numeru „Vogue” (1990) był vogueing – taniec z gejowskich klubów czarnych i latynoskich dzielnic, uwieczniony w filmie „Paris is burning”. „Billboard” zaliczył szał na „vogowanie” (strojenie poz jak z magazynów mody) do „20 najlepszych gejowskich momentów w historii muzyki pop”.
Na przełomie lat 80. i 90., chłopakiem Madonny był biseksualny aktor i model Tony Ward znany z homoerotycznych ról w kilku filmach. W tym samym czasie rozkwitała też jej przyjaźń z Ingrid Casares, lesbijską ikon(k)ą, ponoć w gwieździe po uszy zakochaną.
Zakazane przez MTV klipy do „Justify My Love” (1990) i „Erotica” (1992) przedstawiały cały wachlarz erotycznych zachowań, również w wydaniu LGBT, wszystko podlane sosem s/m. W podobnych klimatach utrzymany był album fotografii „Sex” (1992), w którym można zobaczyć m.in. Madonnę w bardzo odważnych ujęciach z Naomi Campbell.
Osławione stożkowe staniki z trasy „Blond Ambition” (1990) zaprojektował Jean Paul Gaultier, gej, który kocha Madonnę tak bardzo, że oświadczał się jej już trzy razy. Stożkowe staniki na „Blond Ambition” nosiła zresztą nie tylko Madonna, ale również jej tancerze.
W dokumentalnym filmie „W łóżku z Madonną” (1991) występuje m.in. ośmiu tancerzy Madonny, z których heteroseksualny jest… jeden. Film zawiera m.in. ujęcia z nowojorskiej Parady Równości oraz sceny męsko- męskich pocałunków podczas gry „prawda czy prowokacja”.
Na początku lat 90. Madonna flirtowała z biseksualnym koszykarzem Dennisem Rodmanem. W jednym z wywiadów powiedziała wtedy: Każdy mężczyzna powinien chociaż raz poczuć język drugiego faceta w ustach. W tym samym czasie bawiła się spekulacjami mediów na temat domniemanego romansu z aktorką Sandrą Bernard – nigdy ich nie potwierdziła ani nie zdementowała.
Trasa koncertowa „The Girlie Show” (1993) zawierała liczne elementy homoerotyczne: i lesbijskie („Bye bye baby”), i gejowskie („Beast within”), włącznie z symulowaną orgią na scenie („Deeper and deeper”).
Inspiracje twórczością biseksualnych artystek Fredy Kahlo i Tamary de Łempickiej widać w klipach do m.in. „Open your heart”, „Express yourself”, „Bedtime story”; Madonna garściami czerpie również z dziedzictwa gejowskich div – przede wszystkim Marleny Dietrich i Marylin Monroe.
Madonna jest jedyną ikoną mediów, która przekonała masy do teorii queer (Judith Butler, 1998).
W filmie „Układ prawie idealny” (2000) Johna Schlesingera zagrała kobietę, która wychowuje syna razem ze swym przyjacielem gejem (Rupert Everett).
Medialnego szumu narobił soczysty pocałunek Madonny z Britney Spears i z Christiną Aguilerą podczas rozdania nagród MTV w 2003 r.
Słynne są mini recitale Madonny w londyńskim klubie o wszystko mówiącej nazwie – „G.A.Y.”.
Jestem gejem uwięzionym w ciele kobiety (Madonna, 2005).
W „Forbidden Love” na trasie „Confessions” (2006) dwóch tancerzy – jeden z żydowskim, drugi z arabskim symbolem na torsach – wykonywało homoerotyczny taniec.
W 2010 r. wstawiła się za parą gejów z Malawi skazanych na 14 lat więzienia za homoseksualizm. W 2011 r. w „Ellen DeGeneres Show” potępiła szkolne prześladowania nastolatków LGBT. W tym samym roku zachęcała do głosowania za małżeństwami homoseksualnymi w Nowym Jorku (skutecznie – małżeństwa zalegalizowano). Na koncercie w Petersburgu, który ma się odbyć 8 sierpnia br. obiecała zaprotestować przeciwko prawu zakazującemu „homoseksualnej propagandy” w Rosji.
Do tegorocznego klipu „Girl gone wild” zaprosiła tancerzy na szpilkach (z zespołu Kazaky).
Tekst z nr 38/7-8 2012.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
