(Holandia, 2016), reż. E. Gould, R. Zwaan. Premiera w Polsce: październik 2017, Netflix
Madonna miała dziesiątki tancerzy, ale Luis Camacho, Oliver S. Crumes III, Salim Gauwloos, Jose Gutierez, Kevin Stea, Carlton Wilborn i Gabriel Trupin byli wyjątkowi. To oni wystąpili z Królową Popu w słynnym klipie „Vogue” (1990), który wylansował światową modę na taniec vogueing. Oni wystąpili z Królową w jej najgłośniejszej trasie koncertowej „Blond Ambition Tour 1990” oraz w pełnometrażowym filmie „W łóżku z Madonną” (1991) dokumentującym tamtą trasę. Wtedy przyjęty chłodno, dziś uważany jest za prekursora celebryckich reality shows. Homoseksualność sześciu tancerzy (oraz heteroseksualność siódmego – Olivera) jest tam na tapecie jasno i bez ogródek.
Reżyserki team: Ester Gould ze Szkocji i Reijer Zwaan z Holandii postanowili wrócić do tancerzy z „Vogue” po 25 latach. Efektem jest dostępny od niedawna na Netfliksie dokument „Strike A Pose”. Robi wrażenie. Przynajmniej na kimś takim jak ja: w 1991 r. byłem ukrywającym się gejem i już fanem Madonny; gdy w „W łóżku z Madonną” zobaczyłem namiętnie całujących się Salima i Gabriela, zaparło mi dech.
Gabriel zmarł na AIDS w 1995 r. W czasie trasy z HIV żyli już wtedy również Salim i Carlton. W „Strike A Pose” opowiadają o tym tak, że szczęka opada. Salim: HIV zdiagnozowano u mnie w 1987 r. Miałem 17 lat i za sobą ledwo trzy razy z facetem. Diagnoza była jak wyrok śmierci. Trzy lata później był tancerzem największej gwiazdy pop – i miał ciarki, gdy ona co wieczór ze sceny przestrzegała: Nie bądźcie głupi, zakładajcie gumki na fiutki.
Cała szóstka opowiada o tym, jak trafi li do Madonny, jak na trasie stanowili dla siebie rodzinę zastępczą, z jakimi oporami wychodzili z szafy. O tym, jak po trasie wpadli w dół i wylądowali z narkotykowym nałogiem. I o tym, jak się z niego podnieśli. Salim i Jose dziś uczą tańca, Kevin jest choreografem m.in. u Beyonce…
„Strike A Pose” to dokument-wyciskacz łez. Fragmenty z mamą nieżyjącego Gabriela wpatrującą się w syna w „W łóżku z Madonną”, ogląda się ze ściśniętym gardłem, podobnie jak wyznanie Olivera, który mówi, że był homofobem a teraz jest dumny, że ma takich przyjaciół. (Mariusz Kurc)
Tekst z nr 70/11-12 2017.
Digitalizacja archiwum „Repliki” dzięki wsparciu finansowemu Procter & Gamble.
