Tęczowy dzień Unii Europejskiej

Ulrike LUNACEKEuroposłanka Ulrike Lunacek mówi w wywiadzie Wojciecha Kowalika o swym raporcie działań przeciw homofobii, który Parlament Europejski przyjął 4 lutego br., a także o prawnej sytuacji jednopłciowych par Unii Europejskiej i perspektywach wprowadzenia małżeństw homoseksualnych w jej ojczystej Austrii (związki partnerskie są w Austrii legalne od 2010 r.).
spistresci

Niebieski

Slava_mW wywiadzie Krzysztofa Tomasika Slava Melnyk, Ukrainiec od 4 lat mieszkający w Polsce, nowo wybrany sekretarz zarządu Kampanii Przeciw Homofobii, opowiada o własnej emancypacji, a także o sytuacji osób LGBT na Ukrainie, o Paradach Równości w Kijowie i o tym, które ukraińskie partie popierają prawa osób LGBT.

 

Zdjęcie: Agata Kubis
spistresci

Heterycy na szaniec

Rudy Tomasz Ziętek Zośka Marcel SabatW tekście „Heretycy na szaniec” Bartosz Żurawiecki analizuje z perspektywy LGBT film Roberta Glińskiego „Kamienie na szaniec”, a także książkę Aleksandra Kamińskiego, na podstawie której powstał.
„Jedynym bohaterem książki, który ma dziewczynę, jest Alek. Układa się to wręcz w symetryczny obraz: Alek-Basia, Zośka-Rudy. (…) Tylko wątek Rudego i Zośki wydaje mi się rzeczą wartą ocalenia z „Kamieni na szaniec” Kamińskiego, które poza tym są książką straszną w swej gloryfikacji śmierci za ojczyznę i „pięknego umierania”. (…) Film Glińskiego jest przykładem paniki przed choćby cieniem podejrzenia o homoseksualizm. (…) Bohaterowie filmu dostają certyfikat homoseksualności, gdyż twórcy pakują im do Łózek dziewczyny” – pisze Bartosz Żurawiecki.

 

spistresci

Polityka i miłość

AB_mW wywiadzie Radka Korzyckiego Adam Ostolski, pierwszy jawnie homoseksualny szef partii w Polsce (Zieloni) oraz jego partner Bartłomiej Kozek mówią o miłości i o polityce – o tym, ze jawny jednopłciowy związek ma swój polityczny wymiar i o tym, że emancypacja LGBT powinna być wpisana w szeroki lewicowy projekt dla Polski.

 

Zdjęcie: Agata Kubis
spistresci

Czasem trzeba warknąć

_MG_7654Profesor Ewa Łętowska, sędzia Trybunału Konstytucyjnego w stanie spoczynku, była Rzeczniczka Praw Obywatelskich mówi . W wywiadzie Dawida Wawryki prof. Łętowska mówi o konstytucyjności związków partnerskich i małżeństw homoseksualnych, o sprawach LGBT, które rozpatrywała jako RPO oraz o własnych przyjaciołach gejach.

W art. 18 Konstytucji “nie napisano, że tylko związek kobiety i mężczyzny jest małżeństwem. Ani że “małżeństwo jest związkiem kobiety i mężczyzny”. Tam napisano, że jako związek kobiety i mężczyzny małżeństwo cieszy się szczególną ochroną. To jest istota tego przepisu. Ale z tego nie wynika zakaz innych związków (…).”
“Moje zainteresowanie związkami partnerskimi wynika z zainteresowania sytuacją mniejszości jako takich w prawie. Nie kieruję się jakąś szczególną sympatią do gejów, chociaż wśród znajomych mam akurat ich nadreprezentację (śmiech)”
“Nie rozumiem, skąd u przeciwników związków partnerskich tyle zacietrzewienia, tyle niechęci, wręcz nienawiści. Boże kochany, w czym te związki aż tak niektórym miałyby przeszkadzać?”

Cały wywiad Dawida Wawryki z prof. Ewą Łętowską – do przeczytania w „Replice” nr 47

Foto: Agata Kubis
spistresci

Milk mnie wyoutował

bBoris Dittrich, pierwszy jawnie homoseksualny poseł w Holandii (zdobył mandat w 1994 r.) opowiada w wywiadzie Mariusza Kurca o tym, jak Harvey Milk go wyoutował i jak wprowadzano w Holandii małżeństwa homoseksualne w 2001 r.

Niedawno na imprezie podeszła do mnie młodziutka dziewczyna, mogła mieć może 18 lat, i zapytała: „czy to prawda, że kiedyś w Holandii geje i lesbijki nie mogli zawierać małżeństw?” Gdy potwierdziłem, była oburzona, trudno jej było zrozumieć taką dyskryminację. Zmiana mentalności zachodzi w ciągu mniej niż jednego pokolenia! Podobnie zresztą było z małżeństwami miedzy ludźmi różnego koloru skory. Dziś to się wydaje niedorzeczne, ale jeszcze kilka dekad temu w USA biały mężczyzna nie mógł poślubić czarnej kobiety, ani czarna kobieta – białego mężczyzny.

Gdy byłem nastolatkiem, nie akceptowałem swej homoseksualności. Miałem wielką nadzieję, że jestem bi. Wyoutowałem się ostatecznie, gdy miałem jakieś 24 lata. Potem poznałem faceta, który dziś jest moim mężem. Jesteśmy razem 31 lat.

Cały wywiad Mariusza Kurca z Borisem Dittrichem – do przeczytania w „Replice” nr 47

 

Foto: Agata Kubis
spistresci

Bycie LGBTQ to dar od Boga

DSC_4792Artur Kapturkiewicz (formalnie Barbara Kapturkiewicz) jest współzałożycielem grupy chrześcijan LGBTQ Wiara i Tęcza. W wywiadzie Marty Konarzewskiej mówi o swym stosunku do Kościoła katolickiego i o transseksualnym coming oucie

Gdy Kościół twierdzi, że nas akceptuje, ale uważa za grzech każde zachowanie seksualne, to w praktyce odmawia nam prawa do życia z ukochaną osobą, do okazywania uczuć. To z kolei wielokrotnie prowadzi do poczucia wewnętrznego rozdarcia, depresji, utrudnienia prawidłowego rozwoju – do tych zjawisk, których Kościół nie chce dostrzegać.

Za pontyfikatu Franciszka liczymy na zmiany. Może nie od razu na uznanie naszych związków czy małżeństw, ale choćby na wydanie oficjalnego dokumentu potępiającego przemoc wobec ludzi LGBT. Jakże często jest ona owocem homofobicznych wypowiedzi ludzi Kościoła.

Rok temu wyszedłem z ukrycia. Urodziłem się w ciele o cechach płci żeńskiej, ale od wczesnego dzieciństwa mam psychiczne poczucie płci męskiej. W sensie związku zawsze interesowali mnie mężczyźni, więc jestem homoseksualny. Choć nie mogę obecnie przejść korekty ciała i zmiany dokumentów (powody rodzinne), to ujawnienie się daje mi wiele sił do dalszego życia. Jednak nieraz muszę kierować się dobrem otoczenia – np. pracując jako lekarz, unikam form rodzajowych, aby nie powodować dezorientacji pacjentów.

Cały wywiad Marty Konarzewskiej z Arturem Kapturkiewiczem – do przeczytania w „Replice” nr 47

Foto: Krystian Lipiec
spistresci

Tercet (nie)egzotyczny

rodzenstwo Frankowskich foto Angeline GLKPoznajcie rodzeństwo: Agnieszka żyje ze swą partnerką, Marta – z partnerem feministą, a Marcin ma chłopaka. W tekście Bartosza Żurawieckiego opowiadają o tym, jak odkrywali seksualność i jak robili rodzinne coming outy.

Agnieszka: „Próbowałam z chłopakami, ale coś mi nie pasowało, nie mogłam jednak zrozumieć, co. Olśniło mnie, gdy zobaczyłam… K.D. Lang w telewizji. Początkowo myślałam, że to facet. Ale dlaczego on mi się tak podoba? Potem odkryłam, że to kobieta”.

Marta: „Co do mojej heteroseksualności… Nie lubię ani innym, ani sobie przyklejać etykietek. Miałam doświadczenia z dziewczynami (…). Jak byłam młodsza, to wydawało mi się to wręcz egzotyczne, oryginalne, ze mam siostrę lesbijkę. Ale myślę, ze nie mogłabym stworzyć związku z kobietą.” Agnieszka się śmieje: „Marcie nigdy nie zależało na tradycyjnych relacjach, więziach, a ja miałam silne parcie na to. Żeby przyjechać z partnerką do domu rodzinnego, być akceptowaną. Zjeść obiad, iść na spacer.”

Najmłodszy z rodzeństwa Marcin nie zabiega o błogosławieństwo rodziców. „Nie chcę z nimi gadać o swoim związku, widziałem, jak to wyglądało u Agnieszki, przez co ona musiała przechodzić. Jestem szczęśliwy, liczy się to, że siostry mnie akceptują.”

Agnieszka do Marcina: „Bo należysz już do innego pokolenia. (…) Ja czułam się gorsza, pokrzywdzona, wykluczona. Niedawno doszłam do wniosku, że nie musiałam tak walczyć o akceptację ze strony rodziców, bo dopiero jak sobie odpuściłam, to zaczęło się dobrze dziać.”

Cały tekst Bartosza Żurawieckiego do przeczytania w „Replice” nr 47

(foto: Angeline GLK)
spistresci

Księżna z Wilkołaku

michal_opalinski_foto_agata_kubisAktor Michał Opaliński (m.in. „Tęczowa Trybuna”) opowiada o swych nienormatywnych seksualnie rolach, o byciu gejem na scenie i poza nią, o badaniach terenowych w darkroomach i o homofobicznym ataku w Carrefourze

Zdarzyło się, że z powodu homoseksualizmu omijały cię jakieś role?

To się odbywa na dużo subtelniejszym poziomie, np. słyszę, że jestem aktorem specyficznym. I co na to odpowiedzieć? To znaczy jakim? Pedałem? Ale mnie to nie obchodzi, na coś takiego odpowiadam: super, jestem specyficzny, mam inną wrażliwość, mogę zagrać role, których ktoś inny nie zagra. To jest ciekawsze w teatrze, szczególnie w obecnych czasach.

Cały czas pokutuje myślenie, miałem nawet o tym rozmowy z kolegami, że trzeba być twardym, cokolwiek to znaczy. Najgorsze, co może być – to, że na scenie widać po tobie  „coś”. Ale co? Znam mnóstwo heteroseksualnych aktorów, którzy są bardziej miękcy, delikatni niż niejedna ciota. W szkole też usłyszysz, żeby chować wszelkie „przyruchy” pokazujące, że mógłbyś być innej orientacji niż heteroseksualna.

Cały wywiad Krzysztofa Tomasika z Michałem Opalińskim – do przeczytania w „Replice” nr 46
spistresci

Q-riozalna

ewa siedlecka foto agata kubisEwa Siedlecka, dziennikarka „Gazety Wyborczej”, laureatka nagrody Tolerancji 2013 opowiada o tym, jak się pisało o sprawach LGBT w latach 90., dlaczego kiedyś chciała być chłopcem i kiedy będą w Polsce związki partnerskie

W 1998 r. poszłam na pierwszą w Polsce manifestację „Gay Pride”, dumy gejowskiej, potem nazwaną Paradą Równości. To było pod Kolumną Zygmunta w Warszawie. Zobaczyłam dosłownie kilka osób, mieli twarze zasłonięte bandankami. Duma? Wyglądali tak smutno, że się popłakałam. Tylko dwie grupy były wtedy napiętnowane tak, że odmawiano im nawet wynajęcia sal na spotkania: tak zwane sekty i LGBT.

Cały wywiad Mariusza Kurca z Ewą Siedlecką – do przeczytania w „Replice” nr 46

spistresci