KPH prezentuje spot z okazji Dnia Widoczności Lesbijek – „Co dziś powiedziałabyś młodszej sobie?”

Międzynarodowy Dzień Widoczności Lesbijek obchodzony jest 26. kwietnia od 2008 roku.

Fot. Luka Łukasiak dla KPH

Z tej okazji Kampania Przeciw Homofobii przygotowała wyjątkowy filmik. Pierwszy raz w historii polskich kampanii społecznych LGBT w jednym spocie wzięło udział aż 12 lesbijek. Odpowiadają one na jedno pytanie: „Co dziś powiedziałabyś młodszej sobie?”.

Celem Dnia Widoczności Lesbijek jest oczywiście zwiększenie widoczności lesbijek w przestrzeni publicznej, postawienie ich w centrum uwagi i celebracja dumy z przynależności do społeczności les. „Do udziału w spocie ,,Co dziś powiedziałabyś młodszej sobie?” zaprosiłyśmy 12 lesbijek – silnych, pewnych siebie, spełnionych. Chciałyśmy, żeby swoimi wypowiedziami wzmocniły te dziewczyny i kobiety, które dalej chowają się w szafie – podzieliły się swoją siłą i dodały odwagi innym lesbijkom, żeby żyły w zgodzie ze sobą” – mówi Cecylia Jakubczak z KPH.

„To, że jestem inna niż większość osób, to mój atut, nie wada” – mówi pisarka Sylwia Chutnik. Odpowiedzi bohaterek są różne, tak jak ich daty urodzenia czy wykonywane profesje. W wideo zobaczymy zarówno dziewczyny urodzone w latach 70. jak i 80. czy 90, bizneswoman, jak i tatuatorkę, mamę, jak i singielkę, pracowniczkę IT, jak i aktorkę. To, co je łączy w ich różnorodności, to troska, wyrozumiałość i wsparcie, które dałyby młodszym sobie, gdyby miały szansę przenieść się w czasie i ze sobą porozmawiać.

Dzień Widoczności Lesbijek to część Tygodnia Widoczności Lesbijek – zachęcamy wszystkie lesbijki, by na pytanie zadane przez KPH odpowiadały w mediach społecznościowych dodając hasztag #TydzieńWidocznościLesbijek

SPIS TREŚCI #68

„Replika” – dwumiesięcznik społeczno-kulturalny LGBTQ, numer 68 (lipiec/sierpień 2017)

replika_68_okladka

Na okładce:

Cztery aktywistki LGBT, lesbijki: Julia Maciocha (prezeska Wolontariatu Równości, organizatorka tegorocznej Parady Równości), Mirka Makuchowska (wiceprezeska Kampanii Przeciw Homofobii), Aleksandra Muzińska (członkini zarządu w Miłość Nie Wyklucza) oraz Marta Konarzewska, nasza redakcyjna koleżanka, publicystka, scenarzystka.

W środku numeru – debata tych czterech aktywistek o tym, dlaczego nie ma lesbijek w życiu publicznym.

W ciągu ostatnich lat nastąpił istotny postęp, jeśli chodzi o widoczność gejów w przestrzeni publicznej. Gej ma już dla przeciętnego Polaka konkretną twarz – Roberta Biedronia, Michała Piróga, Tomasza Raczka, Tomasza Jacykówa, Jacka Poniedziałka i innych. Nie ma natomiast nadal „polskiej Ellen DeGeneres”.

Z czego wynika taka sytuacja? Jak można jej zaradzić? Co ruch LGBT może zrobić, by pojawiła się polska Ellen i by lesbijki zyskały widoczność w życiu publicznym?

Julia, Mirka, Ola i Marta nie tylko odpowiadają na te pytania, ale swe odpowiedzi okraszają wieloma przykładami i anegdotami z własnego doświadczenia jako lesbijek i działaczek. Ich spostrzeżenia, szczególnie o tym, jak faceci funkcjonują w życiu publicznym, to po prostu kopalnia genderowej wiedzy w praktyce.

 

Prezent dla prenumeratorów/ek

Dla prenumeratorów/ek kod do obejrzenia za darmo filmu „Mężczyzna do wynajęcia” na outfilm.pl

 

Do przeczytania w numerze 68:

Wywiady:

  • „Faceci, zróbcie miejsce”debata aktywistek LGBT, lesbijek – Julii Maciochy (Parada Równości), Mirki Makuchowskiej (Kampania Przeciw Homofobii), Aleksandry Muzińskiej (Miłość Nie Wyklucza) oraz Marty Konarzewskiej („Replika”) – o tym, dlaczego nie ma lesbijek w życiu publicznym (czytaj dalej…)
  • „Nasza mama to anioł” Staszek i Paweł Bednarkowie są braćmi i są gejami. Staszek jest działaczem LGBT, właśnie skończył studia. Paweł jest super modelem, pracuje dla najsłynniejszych marek na świecie. W wywiadzie Mariusza Kurca zatytułowanym „Nasza mama to anioł” opowiadają o swych coming outach, o reakcjach innych na to, że obaj są homoseksualni oraz o swojej mamie Marzennie Latawiec, która też jest działaczką LGBT (czytaj dalej…)
  • „Z innej planety” Paweł Fusiek od prawie 30 lat mieszka w Niemczech. Od prawie 20 – występuje w Niemczech jako drag queen Paul A Jackson. Rozmowa Bartosza Żurawieckiego (czytaj dalej…)
  • „Męskości. Rozmowy o butch, cz. II” – z dziennikarzem Antonem „Ambro” Ambroziewiczem o byciu butch i o byciu trans chłopakiem rozmawia Marta Konarzewska (czytaj dalej…)
  • „Wszyscy jesteśmy fetyszystami” – z Wiolą Jaworską, psycholożką i terapeutką Instytutu Pozytywnej Seksualności rozmawia Mariusz Kurc;
  • „7 grzechów głównych Piotra i Pawła” – z parą młodych blogerów/vlogerów Piotrem i Pawłem rozmawiają Piotr i Paweł z portalu Outy.pl;

Opowiadanie:

  • „Delicje cioci Alicji” Ambrożego Rożka o niespotykanej miłości pewnej pani do apetycznych gejów.

Felieton:

  • „Bunt oportunistów” Bartosza Żurawieckiego

Kultura:

  • Teatr: tęczowy musical „Kinky Boots” w warszawskim Teatrze Dramatycznym
  • Filmy: „Serce z kamienia”, „Atomic Blonde”, „Jonathan”, „Odwet”
  • Książki: „Zbrodnia, której nie było” Andrzeja Selerowicza, „Lou Reed. Zapiski z podziemia” Howarda Sounesa, „Notatki samobójcy” Michaela Thomasa Forda

A poza tym:

  • „Heterosojusznicy, chodźcie z nami!” – wzywa Franciszka Sady, działaczka KPH, osoba hetero oraz inni nasi heterosojusznicy;
  • „Tęczowy Album Ślubny” – 18 polskich (lub w połowie polskich) par jednopłciowych, które wzięły śluby w krajach, gdzie jest już równość małżeńska;
  • „Jeśli to słyszysz, jeśli to mówisz” – kampania społeczna Lambdy Warszawa o domowej przemocy psychicznej skierowanej wobec osób LGBT;
  • Wojciech Śmieja pisze o biografii prywatnej Jerzego Andrzejewskiego (autorstwa Anny Synoradzkiej-Demadre), która ukaże się we wrześniu;
  • O tym, jak wygląda Pride Parade, czyli Parada Równości w Kanadzie, pisze Mariusz Kurc prosto z Toronto;
  • Tomasz Golonko, dziennikarz gazeta.pl i dział, w którym prezentujemy portrety prenumeratorów/ek naszego magazynu – tym razem Michał Kośmicki-Żórawski, sołtys Borkowa;
  • Wybory Mister Gay Poland 2017 – zwycięzcą został Kacper Sobieralski z Sopotu;
  • Miśki, czyli Bears of Poland, zachęcają do swojej organizacji;
  • Chaber, prezes KPH, o działaczach LGBT na festiwalach Open’er i Woodstock;

 

Wysyłka numeru od 26 lipca br.

Fot. na okładce: Adam Gut

Faceci, zróbcie miejsce

replika_68_okladka_m„Faceci, zróbcie miejsce” – debata aktywistek LGBT, lesbijek – Julii Maciochy (Parada Równości), Mirki Makuchowskiej (Kampania Przeciw Homofobii), Aleksandry Muzińskiej (Miłość Nie Wyklucza) oraz Marty Konarzewskiej („Replika”) – o tym, dlaczego nie ma lesbijek w życiu publicznym

 

Konarzewska:

„Geje dopracowali się pop wizerunku. Przynajmniej w liberalnych mediach. Tacy fajni kolesie – wrażliwi, atrakcyjni, dobrze ubrani, uśmiechnięci. Mają głębokie przyjaźnie z dziewczynami hetero i te dziewczyny głośno mówią o swych przyjaciołach gejach – takich „od serca”, z którymi mogą pogadać o facetach. Fryzjer i jego kumpela – straszny stereotyp, ale on daje nieheteromęskości jakiś dostęp do tzw. przeciętnego człowieka. A czy jest taka opowieść gości hetero, że mają kumpelę lesbijkę, z którą gadają o dziewczynach?”

„Z jednej strony mamy pracować nad tym, by być widoczne, a z drugiej ciągle to myślenie, co ten widok na ciebie ze sobą niesie i czy to jest OK. Ja jestem bardziej „kobieca”, a moja dziewczyna Agata Kubis – bardziej „męska”, więc wpisujemy się w stereotyp butch/femme – może kopiujemy hetero? Jesteśmy od 10 lat w mono związku, więc wpisujemy się też w „stare nudne małżeństwo”, natomiast gdybym była poli, to wpisywałabym się pewnie w wizerunek (homo)rozpustnicy. To jest moim zdaniem ślepy zaułek – trzeba wszelkie takie głosy przerobić na szum i iść dalej, po swojemu.”

 

Maciocha:

„W ścisłej grupie wolontariuszy robiących Paradę były tylko dwie osoby identyfikujące się jako „faceci, geje”. I co? Gdy przychodził do nas na spotkanie ktoś potencjalnie zainteresowany np. reklamowaniem swej firmy na Paradzie, to zwykle był to facet, gej – i on jakby „automatycznie” zwracał się do kogo? Do tych naszych dwóch gości. A ja siedzę obok – „Halo, tu jestem i jestem Prezeską”.”

„Gdy para gejów wrzuca swoje fotki na FB, to komentarze pod nimi można z grubsza podzielić na dwie grupy: hejterskie oraz przyjazne. Natomiast do podobnych fotek dwóch kobiet byłaby jeszcze trzecia grupa: komentarze z tak zwanej dupy – dotyczące wyglądu. Ani pozytywne, ani negatywne, tylko: „Fryzura tej z lewej mi się nie podoba”, albo: „Dlaczego ta z prawej ma płaskie obcasy?”. A dlaczego taki makijaż, a nie śmaki, dlaczego fota na plaży, a nie w lesie. A gdyby jedna miała garnitur, a druga sukienkę, to zaraz byłoby też: ta w garniturze chce być kolesiem? Wyglądu mężczyzn się tak bezceremonialnie nie komentuje. Więc dziewczyny się 100 razy zastanowią i 500 razy przeanalizują daną fotkę pod kątem takich „zagrożeń”, zanim ją wrzucą na FB. Albo i nie wrzucą w ogóle. No i potem, tak – są niewidoczne.”

 

Muzińska:

„Mam znajomą lesbijkę, która otwarcie zaczęła mówić o swej orientacji w pracy. Została nieformalną liderką kobiet i tzw. kobiecych spraw w firmie. Faceci przestali ją traktować jak – choćby tylko potencjalny, ale jednak – obiekt seksualny. Skończyły się komplementy i żarty. Jest dla nich kumpelą i partnerką w robocie. Koleżanki hetero zaczęły się jej zwierzać, jakich zachowań dyskryminacyjnych doświadczają ze strony facetów w firmie. Czasem nawet proszą ją o interwencję jako tą, która jest „neutralna” w męsko-damskim świecie.”

Jesteśmy mniejszością w mniejszości. Mniejszością w grupie kobiet i mniejszością, jeśli chodzi o widoczność, w grupie osób homoseksualnych. Oczekiwałabym od kolegów gejów większej uważności i zrozumienia. W taki sam sposób, w jaki oczekujemy jej, jako społeczność LGBT, od większości społeczeństwa.”

 

Makuchowska:

„Na prawdziwą widoczność pracuje się latami. Ja w Kampanii Przeciw Homofobii przyglądałam się, jak robił to Robert Biedroń na długo przed tym, zanim stał się tak rozpoznawalny, jak dziś. To jest wynik jego ciężkiej, wieloletniej pracy. Niesamowicie żmudne wyrabianie sobie kontaktów z dziennikarzami, konsekwentne trzymanie się zasady, że mediom się nie odmawia. Nigdy. Bo nie chcesz mieć w środowisku dziennikarskim opinii, że odmawiasz. To jest kapitał, który gromadzisz przez lata. Żeby ten kapitał gromadzić, trzeba mieć pewne cechy – chęć pokazywania się, wiarę w swoje kompetencje, asertywność, a czasem nawet i tupet, przebojowość. To są cechy, które u chłopców w procesie wychowania są wzmacniane – a dziewczynki się do takich zachowań wręcz zniechęca.

A na dodatek ktoś tymi mediami rządzi i na ogół jest to mężczyzna, i on ma pewną swoją optykę i decyduje, kto się może u niego pojawiać, a kto nie. Więc nawet jak znajdzie się kobieta przebojowa i asertywna, taka kobieca wersja Roberta Biedronia, to napotka więcej przeszkód.”

„Faceci częściej umieją przyjmować różne niemiłe rzeczy na klatę, to mi się podoba. Tego się chłopców uczy, a dziewczynki jakby mniej. Facet usłyszy od kogoś, że jest idiotą, za chwilę się otrząśnie i luz, i jeszcze tego kogoś uzna za idiotę. A dziewczyna, jak usłyszy, że jest idiotką, odchoruje to, będzie potrzebowała pracy, by się emocjonalnie wydobyć. (…)

Sformułowanie „parcie na szkło” ma negatywne zabarwienie; nie mam innego pod ręką, więc go użyję, ale bez tych złych konotacji, ok? No, więc chłopaków się wychowuje, by mieli to parcie – na szkło, na podbijanie świata, na pokazywanie, jacy to oni są wspaniali. A dziewczynki – odwrotnie. Chyba, że chodzi o sprawy związane z ładnym wyglądem – to wtedy tak, proszę bardzo.”

„Lesbijki same nie „załatwią” sobie równości, widoczności, równego dostępu do życia publicznego. (…) Ci wszyscy, którzy mają uprzywilejowaną pozycję społeczną w stosunku do lesbijek, czyli głównie mężczyźni, muszą sobie uświadomić właśnie to: że ich pozycja jest uprzywilejowana – i oni muszą wykonać pracę na rzecz zniwelowania tych różnic. (…).

To tak, jakby biali w USA powiedzieli czarnym: „Mieliśmy was za niewolników, potem was ostro dyskryminowaliśmy, ale teraz przestajemy, więc już jest równość.” No, nie, tak to się nie dzieje. Trzeba ciężkiej pracy, przede wszystkim białych. (…) Jak my wspólnie zaczniemy tę mozolną pracę wykonywać – to wtedy, w pewnym momencie, polska Ellen DeGeneres pojawi się sama. Może nawet niejedna. Ale ona nagle nie wyskoczy – ona wyrośnie na gruncie, który musimy wspólnie przygotować.”

 

Fot. Adam Gut

Cała debata – do przeczytania w „Replice” nr 68

spistresci

SPIS TREŚCI #66

„Replika” – dwumiesięcznik społeczno-kulturalny LGBTQ, numer 66 (marzec/kwiecień 2017)

okladka66_1

Numer 66 „Repliki” jest dostępny z dwoma różnymi okładkami.

W wersji I:

Damian Kutryb i Artur Biernat

Damian Kutryb jest coraz bardziej znaną postacią w Manchesterze. Piszą o nim „Pole on the pole” czyli „Polak na rurze”. Damian do perfekcji opanował sztukę tańca na rurze. Trzy lata temu otworzył własną szkołę, w której zajęcia prowadzi też jego narzeczony – Artur Biernat. Obaj w rozmowie Mariusza Kurca opowiadają o życiu na emigracji, o pasji do tańca, o tym, jak się poznali, o zaręczynach, a także o seksie tak fantastycznym, że traci się przytomność.

 

okladka66_2W wersji II:

Daniel Rycharski

Daniel Rycharski, tegoroczny laureat Paszportu „Polityki” w kategorii Sztuki wizualne, opowiada w rozmowie Marcina Dzierżanowskiego o swych artystycznych projektach, o swej homoseksualności i działaniu w grupie Wiara i Tęcza, a także o miłości do Kurówka, swej rodzinnej wsi.

 

 

Prezent dla prenumeratorów/ek

Dla prenumeratorów/ek kod do obejrzenia za darmo filmu „W kręgu” na outfilm.pl

 

Do przeczytania w numerze 66:

Wywiady

  • „Rurka, rurka, rurka”wywiad z parą tancerzy na rurze: Damianem KutrybArturem Biernatem (czytaj dalej…)
  • „Sztuka, która wyzwala” wywiad z Danielem Rycharskim, laureatem Paszportu „Polityki” w kategorii „Sztuki wizualne”, działaczem grupy chrześcijan LGBTQ Wiara i Tęcza (czytaj dalej…)
  • „Wolność dla seksualności!”wywiad z prof. Krystyną Duniec, badaczką teatru Polskiej Akademii Nauk (czytaj dalej…)
  • „Wojna i homoseksualizm” – wywiad z Ryszardem Markiem Grońskim, pisarzem, publicystą, znawcą kabaretu, autorem nowej powieści „Ałe głach! Wszyscy równi” (czytaj dalej…)
  • Diana Abou Abbas, libańska działaczka praw człowieka opowiada o sytuacji osób LGBT w tym kraju. Rozmowa Mariusza Kurca.

Opowiadanie

  • „List” Mateusza Chojnackiego o starszym panu, któremu wciąż śni się pewien chłopak sprzed lat.

Felieton

  • „Postgeje” Bartosza Żurawieckiego

Kultura

  • Filmy: „Dalida. Skazana na miłość”, „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”, „To tylko koniec świata” oraz serial „Feud: Bette i Joan”.
  • Książki: „Wszystko jak chcesz” – listy Jarosława Iwaszkiewicz do jego ukochanego Jerzego Błeszyńskiego, „Do Lolelaj” Bartosza Żurawieckiego, „Hotel Angleterre” Marie Bennett, „Homoseksualizm męski i kobiecy w perspektywie psychologicznej” Iwony Janickiej i Marcina Kwiatkowskiego, „Eisenstein – kino, władza, kobiety” Władimira Zabrodina, „Dziki seks” Carin Bondar, „Totalnie nie nostalgia” Wandy Hagedorn i Jacka Frąsia
  • Teatr: „Pocałunek kobiety-pająka”, „Sceny myśliwskie w dolnej Bawarii”.

A poza tym:

  • Łukasz Gładysz, czytelnik „Repliki”, który od pół roku mieszka i studiuje w Tokio, dzieli się swymi spostrzeżeniami na temat społeczności LGBT w Japonii;
  • Wojciech Kowalik przedstawia historię tęczowych klubów Warszawy (cz. I);
  • Fotostory z walentynkowej akcji Kampanii Przeciw Homofobii „Popieram związki”;
  • Tarell Alvin McCraney, laureat Oscara za scenariusz do „Moonlight” – o swym filmie i o sobie;
  • Bartosz Żurawiecki kreśli portret Billie Holiday, jazzowej wokalistki uwielbianej w społeczności LGBT;
  • Edyta Baker o przełomie w literaturze o tematyce trans: w ciągu ostatnich 18 miesięcy ukazało się więcej „trans książek” niż przez poprzednie 25 lat;
  • Tomasz Golonko (dziennikarz gazeta.pl) i jego nowy dział w „Replice”, w którym prezentować będziemy portrety prenumeratorów/ek naszego magazynu – w pierwszym odcinku Piotr RowickiJacek Jaworski z Warszawy;
  • Kampania Przeciw Homofobii zaprasza rodziców osób LGBT na szóstą już edycję Akademii Zaangażowanego Rodzica;
  • Ósma edycja LGBT Film Festival – już w kwietniu w siedmiu miastach Polski;
  • działania prokuratury wobec par jednopłciowych, które zawarły związki partnerskie lub małżeńskie za granicą komentują Wojciech Karpieszuk („Gazeta Wyborcza”) i Paweł Knut („Kampania Przeciw Homofobii);
  • Chaber, prezes KPH, wspomina tęczowy tłusty czwartek w Lubartowie.

 

Wysyłka numeru od 28 marca br.

Foto na okładce:
Damian Kutryb i Artur Biernat – Voodoodoll Photography
Daniel Rycharski – Marcin Niewirowicz, niema.foto

SPIS TREŚCI #64

okladka_64„Replika” – dwumiesięcznik społeczno-kulturalny LGBTQ, numer 64 (listopad/grudzień 2016)

 

Na naszej okładce rodzina Bisewskich: Ewa i Gerard oraz ich syn Ryszard.

 

 

Prezent dla prenumeratorów/ek

lilting_mDla prenumeratorów/ek kod do obejrzenia za darmo filmu „Lilting” na outfilm.pl (w roli głównej Ben Whishaw).

 

 

 

Do przeczytania w numerze 63:

Wywiady:

  • „Pogromca lwów” – rozmowa Agnieszki Rynowieckiej z Ewą, Gerardem i Ryszardem Bisewskimi (czytaj dalej…);
  • „Partnera hetero nie miałam!” – mówi tancerka Krystyna Mazurówna w wywiadzie Sergiusza Królaka i Mariusza Kurca (czytaj dalej…);
  • „Bez kuglowania” – rozmowa Huberta Sobeckiego z Pawłem Rabiejem, współzałożycielem, członkiem zarządu i rzecznikiem Nowoczesnej, który niedawno zrobił publiczny coming out (czytaj dalej…);
  • Partyworkerzy Lambdy Warszawa – Marta TurskaAlbert Ciastek opowiadają w rozmowie Wojciecha Kowalika o swej pracy w warszawskich klubach LGBT (czytaj dalej…);
  • Radek Oliwa, szef portalu queer.pl, który obchodzi właśnie 20-lecie istnienia, opowiada w wywiadzie Przemysława Góreckiego o początkach gejowskiego internetu w Polsce i o tym, jakie wyzwania stoją przed queer.pl dziś;
  • Efe Songun, turecki działacz LGBT – o swych coming outach, o kulturze LGBT w Istambule i o „honorowych” zabójstwach gejów w Turcji. Rozmowa Mariusza Kurca;

Felietony:

  • „#JestemNatalią – chociaż jestem lesbijką” Marty Konarzewskiej
  • „Czy heteroseksualiści myślą o seksie?” Bartosza Żurawieckiego

Opowiadanie:

  • „Zanikając” Anny Wrońskiej o dwóch dziewczynach, które starają się funkcjonować normalnie, ukrywając swój związek przed światem. Normalnie – do czasu…

Kultura:

  • Filmy: „Służąca”, „Absolutnie fantastyczne: Film”;
  • Książki: „Pod prąd” Roberta Biedronia, „Wszystko jest po coś” Michała Piróga, „Freddie Mercury i ja” Jima Huttona, „Blask” Margaret Mazzantini, „Podróże przez Europę i Azję” Annemarie Schwarzenbach, „Normy widzialności. Tożsamość w czasach transformacji” Magdy Szcześniak
  • Muzyka: Lady Gaga, Alicja Majewska, Robbie Williams, Michał Kwiatkowski i inni;
  • Teatr: „Krople na rozpalone kamienie” Fassbindera.

A poza tym:

  • Izabela Morska (niegdyś Filipiak) pisze o „przygodzie” z Markiem Regnerusem, amerykańskim naukowcem, którego przeinaczone badania wykorzystano w Polsce w homofobicznych ulotkach i plakatach (m.in. autorstwa Młodzieży Wszechpolskiej). Pasjonujący tekst o prywatnym śledztwie i wytrwałym docieraniu do celu – w wyniku działań Morskiej plakaty zniknęły z polskich miast;
  • „Lesbijki na scenę!” – Hubert Michalak przypomina postacie lesbijek w polskim teatrze;
  • Krzysztof Tomasik pisze o tym, jak scenarzyści hollywoodzcy kamuflowali wątki gejowskie w filmach Rocka Hudsona, gwiazdora, który wyjawił swój homoseksualizm dopiero na 3 miesiące przed śmiercią na AIDS w 1985 r.;
  • Mariusz Kurc pisze o związku Pierwszej Damy Eleanor Roosevelt z reporterką Loreną Hickock (tekst na podstawie nowo wydanej w USA książki autorstwa Susan Quinn);
  • Oświadczenie Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie zdrowia osób o orientacji homoseksualnej;
  • Cecylia Jakubczak o gali sojuszników/czek osób LGBT zorganizowanej przez Kampanię Przeciw Homofobii;
  • Katarzyna Remin o kampanii „Przekażmy sobie znak pokoju”;
  • Paweł Knut o odrzuconej przez Sejm nowelizacji Kodeksu karnego, która miała wprowadzić pojęcia przestępstw motywowanych homofobią;
  • relacja fotograficzna z Love Cup Szczecin 2016, czyli pierwszego w tym mieście turnieju gejowskiego tenisa;

 

Wysyłka numeru od 29 listopada br.

Foto na okładce: Adam Gut

Mateusz Janicki sojusznikiem LGBT!

Mateusz JanickiMateusz Janicki z „Singielki”: Gdyby mój syn był gejem, przytuliłbym go i powiedział – Jestem Twoim tatą!

Gdy myślę, że któryś z moich synów mógłby być gejem, to jedyny strach jaki jest we mnie, związany jest z tym, co ich spotka na ulicy. Nie to jakimi będą ludźmi, bo wiem, że będą to wspaniali faceci. Ale mam w sobie strach, że ktoś mógłby im dać w mordę, ktoś mógłby ich pobić – mówi Mateusz Janicki, odtwórca roli Tomka z bijącego rekordy popularności serialu „Singielka”. Aktor dołączył właśnie do grona ambasadorów akcji „Ramię w ramię po równość” Kampanii Przeciw Homofobii.

Pamiętam cudowną historię mojego przyjaciela, który nie wiedział jak powiedzieć swojej mamie, że jest osobą homoseksualną. W końcu powiedział: Mama, mój chłopak jest gejem! – śmiejąc się wspomina Mateusz w wideo nagranym specjalnie dla Kampanii Przeciw Homofobii.  Jak aktor zareagowałby, gdyby jeden z jego synów oznajmił mu, że jest gejem? – Gdybym ja coś takiego usłyszał, to bym po prostu mojego syna przytulił i powiedział: Jestem Twoim tatą.  Tyle – deklaruje aktor. Jednocześnie, jako ojciec dwóch synów, podkreśla jak ważne dla niego jest to, jak jego synowie będą czuć się w Polsce – Chciałbym, żeby kraj, w którym się wychowują, był w pełni ich krajem. Chciałbym, żeby mogli się tu czuć bezpiecznie i szczęśliwie – mówi Janicki i dodaje – Nie chcę, aby ktokolwiek bał się o swoje dziecko z jakiegokolwiek powodu.

Polskie gwiazdy coraz częściej zabierają głos w sprawie równości osób LGBT. Zaledwie miesiąc temu, na gali Kampanii Przeciw Homofobii mogliśmy zobaczyć tłumy celebrytów. Ze sceny przemawiali: Julia Kamińska, Ilona Łepkowska, Rafała Maślak i Michał Kwiatkowski. Na imprezie pojawiła się także Doda, Aga Zaryan, Odeta Moro, Saszan, Agnieszka Włodarczyk, Dorota Zawadzka i Rafał Jonkisz. To już kolejna impreza KPH, na której goszczą sojusznicy i sojuszniczki osób LGBT. Pierwsza gala „ Ramię w ramię po równość” odbyła się dwa lata temu. Wówczas zainaugurowana została kampania społeczna o tej samej nazwie. Jej ambasadorkami i ambasadorami są m.in.  Dorota Wellman, Zbigniew Wodecki, zespół Lao Che, Maffashion, Małgorzata Ostrowska czy Maryla Rodowicz.

Grzech czy nie? To sprawa sumienia

Teolożka i filozofka Halina Bortnowska w rozmowie Zuzanny Piechowicz (TOK FM) mówi o akcji „Przekażmy sobie znak pokoju”, o tym, czy katolicy powinni uznawać stosunki homoseksualne za grzech, o zmianach w Kościele katolickim i o tym, że piekła raczej nie ma.

„Zaangażowałam się w akcję „Przekażmy sobie znak pokoju” bez naiwnego przekonania, że zaraz przyniesie ona pozytywny skutek. Ale warto siać. Jak wiara nie ma się oddzielić od tęczy, a tęcza od wiary, to trzeba coś robić”

„Grzechem nie jest sama orientacja, ale czyny się z niej wywodzące traktowane są już jako naruszenie prawa. Myślę, że to przekonanie może ulec nowemu namysłowi. (…) Sprawa „grzeszę czy nie” jest sprawą sumienia. Każdy rozstrzyga sam. Ale jeśli pyta innych, to moja odpowiedź jest taka, że nie ma tu „pola do grzechu”. W każdym razie nie bardziej niż w każdej międzyludzkiej relacji.

„O osobach nieheteroseksualnych narosło tu wiele stereotypów, ale oczywiście oni też potrafią nad swoimi związkami pracować, czuwać. Trzeba to pokazywać.”

 

Cały wywiad Zuzanny Piechowicz z Haliną Bortnowską do przeczytania w „Replice” nr 63

Foto: Rita

spistresci

SPIS TREŚCI #62

Replika 62„Replika” – dwumiesięcznik społeczno-kulturalny LGBTQ, numer 62 (lipiec/sierpień 2016)

Do przeczytania w numerze 62:

Na naszej okładce Marcin Nowacki, pierwszy w Polsce nauczyciel gej, który zgodził się na wywiad!

W rozmowie Bartosza Żurawieckiego Marcin opowiada m. in. o swych uczniach, o szkolnym coming oucie wobec podopiecznych i przełożonych a także o własnej drodze do akceptacji homoseksualności.

Prezent dla prenumeratorów/ek:

Rodzice, wyjdźcie z szafyDla prenumeratorów/ek: zbiór wywiadów Wiktorii Beczek z rodzicami osób LGB „Rodzice, wyjdźcie z szafy!” wydany przez Stowarzyszenie Akceptacja.

 

 

 

Do przeczytania w numerze 62:

Wywiady:

  • Kwintesencja szczęścia – wywiad z Marcinem Nowackim (czytaj dalej…);
  • „Na homofobię reaguję kategorycznie” – wywiad z Krystyną Jandą (czytaj dalej…);
  • „Nadal się wściekam” – Laura Jane Grace, wokalistka punkowego zespołu Against Me!, znana wcześniej jako Thomas Gabel, o tym, jak odnaleźć siebie w czasie tranzycji i po niej oraz o nowym transfobicznym „prawie toaletowym” w stanie Północna Karolina, opowiada w rozmowie Malwiny Grochowskiej (czytaj dalej…);
  • Piotr Seweryn Rosół w rozmowie Marty Konarzewskiej opowiada o historii miłosnej pomiędzy Gombrowiczem a Genetem, która się nie wydarzyła, ale o której… on i tak napisał pracę doktorską;
  • Nonhlanhla Mkhize, działaczka LGBT z RPA opowiada w rozmowie Mariusza Kurca o małżeństwach jednopłciowych, paradach równości i zbrodniach z nienawiści w swym kraju;
  • Artysta i performer Tomasz Fołtyn o swym „Vala Tanz Show”, o tym, jak to jest, że jest i Tomkiem i Valą, a także o tym, dlaczego geje na portalach randkowych lubią udawać maczo, w rozmowie Magdy Urbańskiej;

Opowiadanie:

  • „Asfaltowa Madonna” Krystyny Ponder – opowiadanie, które zwyciężyło w konkursie Trans-Fuzji i Tolerado „W poszukiwaniu siebie” na najlepsze opowiadanie z wątkiem trans.

Felieton:

  • „Być albo nie być (w szafie)” Bartosza Żurawieckiego

Kultura:

  • Filmy: „Viva”, „Pożegnanie”, „Boska Florence”;
  • Książki: „Jak facet z facetem” Przemysława Pilarskiego i Andrzeja Gryżewskiego, „Zdrowie psychiczne i seksualne LGB” (praca zbiorowa), „Autobiografia, w której decydujesz ty” Neila Patricka Harrisa, „James Dean. Żyć szybko” Philippe’a Bessona, „Kochanek” Jacka Melchiora, „Simon oraz inni homo sapiens” Becky Albertalli;
  • Muzyka: Mireille Mathieu, Elton John, Gwen Stefani, Frank Ocean i inni.

A poza tym:

  • Relacja z konferencji Kampanii Przeciw Homofobii „Kropla drąży skałę”, w której wzięło udział pięćdziesięcioro rodziców osób LGBT (czytaj dalej…);
  • Dr Joanna Ostrowska specjalnie dla „Repliki” pisze o „Mężczyznach z różowym trójkątem” Heinza Hegera, książce, która w 1972 r. rozpoczęła w Niemczech debatę o homoseksualnych ofiarach nazizmu, a teraz ukazała się w Polsce;
  • Kulisy i echa bezprecedensowego listu otwartego „Wyjdźcie z szafy”, w którym ponad 100 wyoutowanych osób LGBT zachęca znane, ale ukrywające swą seksualność osoby LGBT do coming outu. Pomysłodawcą i autorem listu jest Robert Rient;
  • Nasz hołd ofiarom masakry w gejowskim klubie Pulse w Orlando na Florydzie (USA).
  • Niezwykły manifest-list Marcina Marcela Jankowskiego, czyli coming out biseksualnego transwestyty;
  • „Krew geja” czyli list Macieja z Bełchatowa, któremu pani doktor odmówiła pobrania krwi na wieść, że jest on „w stałym związku ze swym partnerem od 8 lat”;
  • Dorota WellmanKrystyna Mazurówna, dwie nowe sojuszniczki osób LGBT w ramach akcji KPH „Ramię w ramię po równość”;
  • Do ratowania hostelu LGBT zachęcają m.in. Mariusz SzczygiełAgnieszka Graff;
  • Chaber, prezes KPH, o konferencji w Sejmie „Zatrzymać spiralę agresji” oraz o tym, dlaczego KPH zabiera głos nie tylko w sprawie przepisów bezpośrednio dotyczących LGBT;
  • Relacja z pierwszej edycji wyborów Mister Gay Poland 2016, które wygrał Andrzej Berg z Barczewa.

 

Wysyłka numeru od 27 lipca br.

Kropla drąży skałę

dorota_stobieckaRelacja z konferencji Kampanii Przeciw Homofobii „Kropla drąży skałę”, w której wzięło udział pięćdziesięcioro rodziców osób LGBT;

 

Dorota Stobiecka, mama geja:

Jakiś czas temu usłyszałam od pewnej pani, której sąsiadami została para gejów: „Nie mam nic przeciw, niech sobie mieszkają, byle by krzywdy nikomu nie robili”. To jest ta liberalna postawa? Zagotowałam się. A dlaczego oni by mieli robić komuś krzywdę? Skąd zaraz „na wejściu” takie zastrzeżenie? Czy gdyby wprowadził się chłopak z dziewczyną, to by też zaraz o tej „krzywdzie” wspominała? Albo, że niech sobie żyją, tylko aby się nie „obnosili. A hetero mogą się obnosić? Więc mi chodzi o to, że nie powinniśmy zwracać uwagi tylko na te drastyczne przypadki dyskryminacji. Mnóstwo uprzedzeń i stereotypów siedzi w języku, w tekstach tolerancyjnych, ale tylko pozornie.

Przeszłam fazy rozmawiania i nierozmawiania ze znajomymi o moim synu. Był czas, że weszłam do szafy, a teraz zaczynam dostrzegać nawet drobiazgi dotyczące różnego traktowania. Dlaczego mnie znajomi nie pytali, czy mój syn wziął ze swoim chłopakiem kredyt na mieszkanie czy nie wziął? Dlaczego nie pytali, jak synowi się wiedzie w związku, jaki jest ten jego chłopak? Jak mówię, że się pokłócili, to dlaczego mnie nie zagadną potem, czy już się pogodzili? Przy naszych dzieciach hetero to tak działa – ich życie szczegółowo ze znajomymi się omawia. To nie może być tabu i to jest nasza sprawa, rodziców, by to przełamywać. Jak się wybierałam na spotkanie Akademii Zaangażowanego Rodzica, to pytali: „Jedziesz na „to swoje spotkanie do Warszawy?”. Ludzie szukają różnych wybiegów, by nie nazwać rzeczy po imieniu.

W styczniu zorganizowałyśmy w Łodzi spotkanie. Było nas kilka mam. Zaprosiłyśmy innych rodziców osób LGBT, ale nie tylko – wszelkich sojuszników/czek, krewnych, rodzeństwo, zstępnych, wstępnych i wszelkich przyjaciół królika. Warunkiem wstępu na spotkanie było przyniesienie ciasta. Bo stwierdziłyśmy, że przy cieście i kawce lepiej się będzie gadało. I przerosło nas to spotkanie. 70 ciast było! Całe stosy, jak to zjeść wszystko? Zaczęłyśmy gadać, były łzy, jak zwykle. Potem zaprosiłyśmy pedagożki. Przyszły, zobaczyły kilkadziesiąt mam gejów i lesbijek plus kilku ojców. Oczy im się zrobiły bardzo okrągłe, że nas tak dużo.

Kilka miesięcy później organizujemy następne spotkanie, a ja szukam w komputerze zdjęć z tego pierwszego, styczniowego – bo to przecież fajna pamiątka. I nagle sama siebie przyłapuję: przecież na tym spotkaniu nie było zdjęć, sama nie chciałam! Teraz zachodzę w głowę, dlaczego? Bośmy jednak trochę w tych szafach siedziały. Mam jedno zdjęcie – tylko nogi widać! (patrz: obok) No, więc to są nogi, które kilka miesięcy później doszły tam, gdzie trzeba – do punktu, w którym nie ma wstydu, że się jest mamą geja czy lesbijki.

Jestem mamą geja i dla mnie nawet „sojuszniczka osób LGBT” to nie jest zbyt adekwatne określenie. Słowo „sojusz” kojarzy mi się politycznie, kojarzy mi się, że jak się z kimś zawiera sojusz, to wcześniej czy później się ten sojusz łamie. A ja z moim synem sojuszu ani nie zawierałam, ani go nie złamię. Ja go kocham, ja go znam, jestem po jego stronie i już.

 

Cały tekst do przeczytania w „Replice” nr 62.

Foto: Magdalena Braniewska

spistresci

Krystyna Mazurówna sojuszniczką LGBT!

DSC_0019a„Poznałam ostatnio młodego tancerza, którego wyparła się rodzina, a otoczenie prześladowało. Wyjechał do Paryża, gdzie poznał faceta. Też z resztą tancerza, Polaka. W tej chwili mieszkają razem, są zakochani. W lipcu biorą ślub i będę druhną. Pierwszy raz w życiu!” – mówi radośnie Krystyna Mazurówna, kolejna ambasadorka akcji społecznej Kampanii Przeciw Homofobii „Ramię w ramię po równość”.

„Jestem zaskoczona, że w Polsce nie ma związków partnerskich. Boli mnie to, ponieważ cały świat idzie do przodu. Wszyscy idą do przodu. Polska idzie do przodu. Zrobiła do niedawna wiele wspaniałych kroków. Ale dlaczego to jest ciągle u nas problem? Dlaczego jesteśmy krajem wstydliwym, w którym normalne, ludzkie sprawy urastają do rangi fobii, nienawistnych zachowań?” zapytuje Mazurówna i po chwili dodaje – „Mam nadzieję, że niedługo Polska też będzie tak zwanym demokratycznym i wolnym krajem, że te problemy to będzie przeszłość – że ludzie nie będą musieli się wstydzić, uciekać, chronić i wyjeżdżać zagranicę z powodu swojej orientacji seksualnej”.
Pozując do zdjęcia tancerka nie mogła zdecydować się, którą z sojuszniczych tabliczek wybrać. Dlatego sfotografowała się z dwoma, które najlepiej odzwierciedlają jej przekonania i tłumaczą udział gwiazdy w akcji Kampanii Przeciw Homofobii – „Jestem sojuszniczką osób LGBT, bo nie zgadzam się na przemoc i dyskryminację” oraz „Jestem sojuszniczką osób LGBT, bo różnorodność wzbogaca, a nie zagraża”. Tekst na tabliczkach uzupełnia apelem – „Proszę porozmawiać w domu, w szkole, na studiach, z babcią, synem. Zwyciężmy wreszcie!”.

„Ramię w ramię po równość” to ogólnopolska akcja społeczna Kampanii Przeciw Homofobii, której celem jest rozbudzenie w polskim społeczeństwie poczucia solidarności  z osobami  LGBT – lesbijkami, gejami, osobami biseksualnymi i traspłciowymi. Przy wsparciu znanych i lubianych osobistości ze świata sportu, kultury i mediów, otwarcie deklarujących swoją solidarność z osobami LGBT, Kampania Przeciw Homofobii chce zachęcić Polki i Polaków do publicznego okazywania wsparcia osobom nieheteroseksualnym.

Ambasadorkami i ambasadorami akcji społecznej „Ramię w ramie po równość” są: Marta „Jadłonomia” Dymek, Ilona Felicjańska, Julia „Maffashion” Kuczyńska, Dariusz Michalczewski, Halina Mlynkova, Paulina Młynarska, Czesław Mozil, Maja Ostaszewska, Małgorzata Ostrowska, Maryla Rodowicz, Tadeusz Ross, Agnieszka Szulim,  Maria Seweryn, Dorota Wellman, Zbigniew Wodecki, Aleksandra Woźniak, Aga Zaryan, Dorota Zawadzka i zespół Lao Che.